Yalnız değiliz hiçbirimiz
Müjde Işıl – Uzayda yalnız mıyız? Hepimizin başını kurcalayan bu bilimsel soru, bireysel- liğimizi dahil ettiğimizde ‘Bu dünyada yalnız mıyım?’a evriliyor çoğunlukla. “VOL·İ” ve “Işıkyılı”nda uzayın derinliklerinde dolaşan Pixar, çok sevdiği ‘yalnızlık’ temasını bu iki bakış açısını birleştirerek ele alıyor, yeni animasyonu “Elio”da.
“Coco”nun yardımcı yönetmeni olan ve senaryosunu kaleme alan Adrian Molina’nın yönettiği “Elio”nun kahramanı da “Coco” üzere Meksikalı (ya da Hispanik). Anne ve babasını kaybettiği için, NASA’da çalışan teyzesinin himayesinde. Sinema teyze-yeğen alakasını çok süratli geçtiği için irtibat kopukluklarının detayları hakkında pek fikir sahibi olamıyoruz. Çok duygusal noktalara varabilecek bu kısım yerine Elio’nun kaçışına odaklanıyor senaryo. Elio mutsuzluğunun dermanını uzayda, arkadaşsızlığının tahlilini uzaylılarda arıyor. Sonunda dileği gerçek oluyor ve uzaylılar tarafından üste çekiliyor.
Çok renkli ve şaşaalı
“Elio” Pixar’ın yalnızlık, büyüme, aile olma üzere klasikleşmiş temalarını işleyen bir animasyon. Yani aşina olduğumuz Pixar ruhu ve duygusallığı tekrar bizi sarıp sarmalıyor. Lakin bir “Toy Story” ya da bir “Inside Out” üzere özgün, farklı bir dokunuşu yok. Hatta sinemanın Steven Spielberg ve George Lucas’ın adımlarını takip ettiğini söylemek mümkün. “Elio”; “E.T.”, “Close Encounters of the Third Kind” ve “Star Wars”ın harmanı üzere. Spielberg’ün ebeveyn yokluğu ve uzayda arayış temalarına Lucas’ın uzay kolonisi ve savaşı eklenmiş. Tahminen de bu yüzden sinemanın bilhassa birinci yarısı, hatta Elio ile Glordon’un müsabakasına dek tekdüze ilerliyor öykü. Lakin yeniden bir Pixar klasiği olarak görsel açıdan çok renkli, şaşaalı bir atmosfere sahip. Kendini yalnız, arkadaşsız ve teyzesi tarafından bile anlaşılmamış hisseden Elio’nun içindeki kahramanı keşfetmesi, gerçekleri kabullenmesi ve aile olmanın manasını öğrenmesi, sinemanın etkileyici kısmını oluşturuyor. Kuruldaki yaratığın Elio’ya söylediği “yalnızlık zannedilen tahminen de eşsiz, eşsiz olma hâlidir” tespitinin doğrulanması, gözlerimizi dolduruyor doğal olarak.
İktidar mı babalık mı?
Glordon’un babasıyla alakası ise senaryonun en fazla öne çıkan tarafı. İktidar ve babalık ortasında seçim yapmaya zorlanan kötücül Grigon’un oğlu ile bağı başlı başına bir sinema konusu. Tahminen ileride bu baba-oğul üzerine bir animasyon yapar Pixar zira en az Elio kadar, hatta ondan daha fazla dikkat çekiyor ve merak uyandırıyor bu iki kahraman.
Yıllardır animasyon dünyasının beyni hâline gelen ve her projesinde ister istemez beklentilerimizi yüksek tuttuğumuz Pixar, “Elio”da bize bir yenilik hissettirmese de his dünyamıza hitap etmeyi, kalbimize dokunmayı başarıyor. Açıkçası bu kıssanın daha büyük potansiyeli olabilirmiş ancak mevcut hâlinde bile önümüzdeki yılın animasyon Oscar’ında kendine yer bulacağını şimdiden söylemek mümkün.
