Vural Çelik’in ailesi sessizliği bozdu! ‘Mezarına gidip helallik istesin’

Kendi sözlerimle veda. Birkaç yıldır cenazelere gidemiyorum. (Çözmem gereken, anksiyeteye benzeri bir durum.) Bence cenazeler, dini merasim kısmını farklı tutarsak vefat edenle anıların hatırlanması, yad etmek, veda etmek için vardır. Ben bunu, yazarak yapacağım.Anılarım olan bir iş arkadaşımı çok erken kaybettim. Şaşkın ve üzgünüm. Vural Çelik Avrupa Yakası’nın ikinci döneminde tek kısımlık bir rol için gelmişti: Kubilay. Çok tatlı bir performans gösterdi. Aşk üçgeni de çok yeterli çalıştı. O hafta üst kata yapımcıya çıkıp “Mümkünse ben bu karakteri sık sık, hatta tahminen her kısım yazmak istiyorum” dedim ve Vural 4 gruba katılmış oldu.Nevi şahsına münhasır biriydi. Setin çocuğu üzereydi. Herkese kendi kendine küser, nedenini bilmediğimiz mevzulara alınır, sonra barışmak için armağanlar isterdi. Bu ikram konusu setin latifesi haline geldikçe “Bu hafta bana ne alıyorsun Gülse?” cümlesiyle girmeye başlamıştı stüdyoya. Güldüğümüz, keyfi yerinde olsun diye daima kollamaya çalıştığımız bir çocuksu ruhtu. Bilhassa bana ve Engin Günaydın’a çok nazı geçerdi. Sette biraz da bizi güldürmek için daima oynadığı bir “Mağdur persona”sı vardı. Şenay Gürler’le bir kahve içmeye mi çıkıyoruz, “Vaay alışılmış sosyete bizi davet etmez”! “Ya kardeşim iki kız dedikodu yapacağız, sen niçin geliyorsun?” “Yok yok ben garibanım aslında beni çağırmazsınız, bir kahve ısmarlamazsınız bu yoksula, ben hangi parayla kahve içeceğim” filan derken bu sefer abarttığını fark edip onu gülme tutardı. Setin klasik şakalarından biri böylelikle inşa edildi. Ve ben bu dinamikten “Zenginliğine karşın daima mağdur daima ezik Gülenay” karakterini yazdım. Vural da nefis oynadı. Birinin bizi durduramadığı günlerdi.2008’de, son döneme girerken, ayrılmak istediğini söylediğinde ben de dahil birkaç oyuncu arkadaşım vazgeçirmeye çalıştık. Fiyat, çalışma saatleri, senaryodaki yeri üzere şikayetleri vardı. Yapımcılarla konuşup, bana alıngan tonlu bir bildiri atarak ayrıldığını söyledi ve teşekkür etti. Tahminen benim daha da ısrar etmemi bekledi, bilmiyorum. Keşke son dönemde da birlikte oynasaydık.

Kamuoyunun dikkatine,Hayatımızın en sıkıntı periyotlarından birini yaşıyoruz. Çok sevgili ağabeyim Vural Çelik ortamızdan ayrıldı ve derin bir acı bıraktı. Onun sıcak gülümsemesi, sevgi dolu yüreği ve hayatımıza kattığı hoşluklar her vakit hatırlanacak.Unutmayalım ki, ağabeyim hayatı boyunca birçok insanın kalbinde iz bıraktı. Bizlere öğrettiği bedelleri, paylaştığı anıları ve verdiği sevgiyi asla unutmayacağız. Bu güç günlerde, birbirimize dayanak olmanın ve onun anısını yaşatmanın en değerli şey olduğunu biliyoruz.Çelik ailesi olarak acımız şimdi çok tazeyken Gülse Birsel’in haddini aşan açıklamalarına üzülerek şahit olduk. Abimiz hakkında yapılan bu cins yorumların, savunma fırsatımız olmadan yapılmasının ne kadar yerinde olduğunu kamuoyunun takdirine bırakıyoruz.Bu açıklamalardan anlaşılacağı üzere, bir insanın kalemi yetenekli olabilir; lakin bu, onun düzgün bir insan olduğu manasına gelmez. Abim, insanları keyifli etmeyi ve onları güldürmeyi çok seven, gördüğü her tebessümle keyifli olan bir insandı. Bu onun en büyük zenginliğiydi.Abim hayatı boyunca görme engelli bir anneye, bir kız kardeşe ve iki yeğene bakan, hayat mücadelesi veren, ekmeğinin peşinde koşarken kimseye boyun eğmeyen biriydi. Onuruyla yaşadı ve onuruyla ortamızdan ayrıldı.Çelik ailesi olarak Gülse Birsel’e tavsiyemiz; abimin mezarına gidip helallik istemesidir. Bu, tahminen de bu sıkıntı günlerde bir nebze olsun kalplerimize su serper. Abim ulu gönüllüdür, umarız affeder…Başımız sağ olsun, acımız paylaşıldıkça azalacak.Çelik Ailesine