‘Keşke işten çıkarsalar’ dediği gün hayatı değişti! Anadolu’nun davetiyle konuta döndü
Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Samsun’da doğan Didem Mollaoğlu (46), anne tarafından Konya Ereğli, baba tarafından ise Hataylı. Çocukluğu çok sevdiği Karadeniz Ereğli’de geçen Didem, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla Münasebetler ve Reklam kısmından mezun oldu. İstanbul’da 15 yıla yakın halkla alakalar ajanslarında ve Türkiye’nin önde gelen GSM operatör firmalarından birinde kurumsal bağlantı uzmanı olarak çalıştı. 2016 yılında işten çıkarıldı ve 1.5 sene süren Güneydoğu Asya ve Avusturalya seyahati yaptı. Akabinde Türkiye’de seyahatlerime devam etti. İki yıldır da Fethiye’nin İncirköy’ünde yaşıyor.
Üniversiteden mezun olup İstanbul’a geldiğinde sudan çıkmış balığa döndüğünü söyleyen Didem Mollaoğlu, küçük bir yerde büyüdüğünden İstanbul onun için tabansız bir kuyu üzereydi. Çalışma ortamı, bilhassa çalıştığı dal çok ağır ve yorucuydu. Ne kadar zorlansa da bunun gerçek olduğuyla büyüyen, bu doğruyu da hiç sorgulamadan kabul etmiş biri olarak ne kadar İstanbul’da yaşamaktan ve çalışmaktan mutsuz olsa da devam etti. Zira diğer türlü nasıl para kazanılır bilmiyordu. “Bize öğretilen sistemin içerisinde üniversiteye gidersin, mezun olursun ve sigortalı bir işte çalışırsın. Hayatı bundan ibaret zannediyordum. Mutsuzluğumun kaynağı da daha çok kendimde aradım. Kendi kendime ‘Ne hoş işin var, şükredeceğine bir de şikayet edip duruyorsun’ diyordum. Münasebetiyle mutsuzluğumu bastırarak, hiç sorgulamadan bana öğretilen neyse onu yaşadım” formunda konuştu.
‘DÜNYAYI GEZENLERİN ÖYKÜLERİNİ OKUR, HAYALLER KURARDIM’
2014 yılında bir arkadaşıyla yaptığı iki haftalık Transibirya seyahatinin dünyaya bakışını değiştirdiğini lisana getiren Didem, “İlk kez bu seyahatte 1 yıldır gezen sırt çantalı bayanlarla tanıştım. Tek başına dünyayı dolaşıyorlardı ve bunu görmek benim için gerçek manada istediğim hayatın yaşadığım hayat olmadığını bana gösterdi. İşe döndükten sonra seyahatte tanıştığım gezgin bayanlar üzere nasıl gezerim diye araştırmaya başladım” diyerek ekledi:
“Bu ortada da hayatı, tertibi, bize dayatılan sistemi sorgulamalarım başladı. İstanbul’da Budist bir hocayla tanıştım ve ondan meditasyon yapmayı öğrendim. Meditasyona başlamamla bir arada hem kendimle hem de hayatla ilgili çok derin farkındalıklar yaşamaya başladım. Ben kimdim, ne severdim, ne memnun ederdi? Bu soruları sordukça hayatı ne kadar da ezbere yaşadığımı fark ettim ve resen bir arayış başladı. 7-8 yaşlarında Marmaris’te ailemle tatildeyken sırt çantalı yabancı gezginleri gördüğümde büyülenmiştim. O gün bugündür de daima dünyayı gezen insanların kıssalarını okur, hayaller kurardım.”
‘KEŞKE İŞTEN ÇIKARSALAR DEDİKTEN 5 SAAT SONRA ÇIKARILDIM’
Didem Mollaoğlu, istifa etmek istiyordu fakat maddi endişeler ve korkular nedeniyle bunu yapamıyordu. Bu türlü bir geziyi kendi başıma finanse edecek maddi gücü de yoktu. Bir sabah işte gittiğinde çok yakın arkadaşına yeniden sıkıntı yanıyordu; işten ne kadar mutsuz olduğunu, ayrılmak istediğini lakin parası olmadığı için bunu yapamadığını söylüyordu. Kendine müddet vermişti, 1 yıl daha çalışıp para biriktirip sonra istifa edecekti. “Daha sonra arkadaşıma konuşmamızın sonunda şunu söyledim: Keşke beni işten çıkarsalar’ diyen Didem, 5 saat sonra yöneticisi tarafından odasına çağırıldı ve işten çıkarıldığını öğrendi.
Didem, “Her ne kadar bunu istesem de beni işten çıkarmalarını beklemiyordum. Bir yandan çok sevinmiş, bir yandan da egomun ezilmesiyle üzülmüştüm. İstediğim bu olsa da çok karmaşık, tanımı sıkıntı hisler yaşadım. Sonunda hayalim gerçek olmuştu ve yıllardır şikayet ettiğim fakat bir türlü yürek edip de ayrılamadığım işimden ayrılmıştım. Artık çocukluk hayalimi gerçekleştirebilir, kıssalarını okuduğum beşerler üzere ben de dünya tipine çıkabilirdim. Lakin hiç de kolay olmadı” tabirlerine yer verdi.
2 HAFTA İÇİNDE EŞYALARINI SATIP TEK İSTİKAMET BİLETİNİ ALDI
Kurulu nizamını bozmak, gelecek ve para tasası hareket etmesine pürüz oldu ve yaklaşık 4 ay ne yapacağını bilemeden geçti. Başarısız olmaktan, yanlış karar almaktan, evsiz ve parasız kalmaktan çok korkuyordu. “Böyle vakitlerde tüm endişeler insanın üzerine geliyor, ne yapacağını bilemiyor’ diyen gezgin, “Derken bir gün sonunda kendimi riske etmeden mesken arayan bir arkadaşımı benim meskeni kiralaması için aramaya karar verdim. Arkadaşımı tam ararken eski mesken sahibim aradı ve meskeni satışa çıkardıklarını söyledi. Korktuğum ne varsa hepsi bir bir başıma geliyordu ve artık vakit kaybetmemin de manası yoktu. Şems’in çok sevdiğim bir kelamı var: ‘Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha âlâ olmayacağını.’ En sonunda çok korktuğum o kararı aldım. 2 hafta için tüm eşyalarımı sattım, kedimi bir arkadaşıma emanet ettim ve tek istikamet biletimi alarak Nepal’e seyahatime başladım. Hiçbir şey planlamadan yola çıktım ve seyahatim yaklaşık 1.5 sene sürdü” bilgisini paylaştı.
Didem, işten çıkarıldığında ailesi İstanbul’da yanında kalıyordu ve onlara işten çıkarıldığını söyleyemedi. Birinci evvel ‘İş toplantım’ var deyip Ankara’ya gitti, daha sonra ‘İstanbul’da içeride yıllık müsaadem var’ diyerek onları gezdirme mazeretiyle biraz daha vakit geçirdi fakat kış mevsimi olduğu için dışarıda tüm gün vakit geçirebileceği bir alan yoktu. İki hafta bu türlü yönetim etmeye çalıştı lakin palavra söylemek Didem için sürecin en sıkıntı kısmıydı. “Ne diyeceğimi bilmiyordum. Benden utansınlar, benim için endişelensinler istemedim” diyen Didem Mollaoğlu, “Sonrasında gelebilecek ‘Ne yapacaksın, nasıl iş bulacaksın?’ sorularından da korktum olağan. Derken bir gün bankadan aradılar, ben her ne kadar saklamaya çalışsam da annem konuşmamı duymuş. ‘Sen bizden bir şey saklıyorsun’ dedi, utancımdan yüzlerine bakamadım ve başım yerde işten çıkarıldığımı söyledim sessizce. Hiç beklemediğim bir reaksiyonla karşılaştım. Annem ‘Düğünün, bayramın olsun’ dedi. Benim adıma çok memnun oldular. ‘Hayallerin neyse gerçekleştir, biz her vakit yanındayız’ dediler. Fevkalade bir rahatlamaydı. Hem ailem hem de etrafım bu seyahate çıkmam için büyük takviye verdiler, daima ardımda oldular. Bunun için daima şükrediyorum” biçiminde konuştu.
‘NEPAL UÇAĞINDA HIÇKIRARAK AĞLADIM’
“İş ve mevcut hayat sistemimi bırakmaktan çok korkuyordum. Bana artık sorulan soruların hepsini o vakit gezen insanlara ben de soruyordum” diye açıklayan Didem, “Hatta Nepal uçağına binerken dehşetten tirtir titriyor, hıçkırarak ağlıyordum. Bu endişe ve çekinme o kadar olağan ki… Zira bilmiyoruz… Bize öğretilen hayatın dışında bir hayat olduğunu, sonsuz olasılıklarla çevrili olduğumuzu bilmiyoruz. Birinci yola çıktığımda çok fazla kaygım vardı. İşten bir tazminat almıştım, bütçem vardı, fakat sonra ne yapacaktım? O yüzden itiraf etmek gerekirse tüm bu seyahat boyunca zihnimin bir köşesinde daima bu dehşet vardı” tabirlerini kullanarak şöyle devam etti:
“Seyahat ederken tanıştığım insanların öyküleri, bana hayatın öğrendiklerimizin ötesinde olduğunu, istediğimiz hayatı yaşamamız için sınırsız fırsatlar olduğunu gösterdi. Lakin Türkiye’ye döndüğümde birebir kaygılar ve telaşlar geri geldi. Zira dönmüştüm ve ne yapacağımı bilmiyordum. Ben ne severim, ne yapmaktan hoşlanırım? Bunların yanıtları yoktu. Tek bildiğim şey büyük kente, kurumsal hayata dönmek istemediğimdi. Etrafın ‘Ne yapacaksın?’ baskısı çok zorlasa da kimseyi dinlemedim. Çiftliklerde istekli çalıştım, pazarlarda tezgahtarlık yaptım, köylü teyzelerle günübirlik işlerde çalıştım. Ne istediğimi bulmak için denedim, yalnızca denedim, kendi yolumdan hiç vazgeçmedim.”
İKİNCİ GÜNÜNDE DÖNMEYE KARAR VERDİ
Nepal’e birinci gittiğinde şahit olduğu kaos, Didem’i hayli şaşırtmış ve korkutmuştu. Birinci kere bir Uzak Doğu ülkesine gidiyordu, münasebetiyle onun için tam bir şok tesiri oldu. Didem, o anları, “O yüzden açıkçası hayalini kurduğum ve beklediğim üzere hisler yerine daha çok kaygı ve telaş vardı. Birinci sefer bu kadar uzak ve konfor alanımın dışına çıkmıştım ve nitekim ne yapacağımı bilmiyordum. İkinci günümde ‘Ben bu işi yapmayacağım’ deyip dönmeye karar vermiştim lakin Thamel Caddesi’nde yürürken Sevgili Coşkun Aral ile karşılaştım. Kısaca öykümden bahsettim. Kelamlarıyla beni yüreklendirdi. “Karar vermek için çok erken, kendine biraz vakit ver. Şayet alışamazsan ve tekrar dönmek istersen o vakit dönersin” dedi. Benim seyahatime devam etme kararı almamda büyük tesiri olmuştur, kendisine bu yüzden müteşekkirim” kelamlarıyla anlattı.
SOSYAL MEDYADA GÖRDÜĞÜ MEMNUN HAYATIN PEŞİNE DÜŞMÜŞTÜ
Gezgin Didem Mollaoğlu, seyahate çıkma motivasyonunun aslında tüm sıkıntılarından kurtulacağını düşünmesi olduğuna dikkat çekti. “O toplumsal medyada daima gördüğümüz keyifli ve huzurlu hayat hayalinin peşine düşmüştüm” diyen Didem, “Yola çıkarsam, gezersem ben de daima memnun olacağım zannettim. Fakat pek de o denli olmadı. Kendimle yüzleştiğim, kendimi keşfettiğim çok derin bir seyahat oldu. Malezya’da kameram, bilgisayarım çalındı. Laos’ta motor kazası yapıp omzumu kırdım. Yolda başıma gelen uygun, makûs ne varsa hepsi çok şey öğretti ve çok şey kattı. Memnun olmak için çıktığım bu seyahat mutluluğun, huzurun ya da her ne arıyorsak uzaklarda olmadığını öğretti” dedi.
“Gittiğimiz her yere kendimizi götürüyoruz. Kalbimiz, zihnimiz nasılsa dünyayı da o pencereden görmeye devam ediyoruz. Kurumsal hayattan çıkmak, kırsala yerleşmek, dünya seyahati yapmak insanı memnun etmiyor, hayatını değiştirmiyor. Dünyanın cennet bir köşesi birilerinin cehennemi olabiliyor. Birinci yola çıkan Didem, yola çıkarak bir şeylerden kurtulacağını düşünüyordu, ne kadar uzağa giderse o kadar keyifli olacağına inanıyordu. Fakat yol, hayatın inişleriyle ve çıkışlarıyla ne kadar hoş ve değerli olduğunu öğretti. Artık nerede olursam olayım, nerede yaşarsam yaşayayım kalbimde huzur yoksa o gittiğim yerin beni keyifli etmeyeceğini biliyorum. Şikayet etmek yerine şükrediyorum.”
‘DOĞDUĞUM TOPRAKLARDA OLMALIYIM’
Yurt dışında dönme niyetinin olmadığını söyleyen Didem, Anadolu’nun davetini nasıl aldığını da anlattı. “Avustralya’daydım ve oradan Güney Amerika’ya geçecektim. Güney Amerika’ya gitmede Tazmanya’yı görmek istedim. 10 gün boyunca otomobilin içinde uyku tulumunda uyudum. Bir sabah ıssız bir ormanın ortasında tek başıma uyandım. Güneş daha doğmamıştı, hava almak için otomobilden çıktım ve içimden ‘Bu seyahat burada bitmiştir, dönüyorum’ dedim. Hatta ailem devam etmem için çok cüret verdi lakin dönme vaktim gelmişti. Bu daha çok benim için Anadolu’nun daveti üzereydi. Doğduğum, ilişkin olduğum topraklarda olmalıyım diye hissettim. Ve uzaklarda aradığım şifa da tekrar bu topraklardaydı. O yüzden köklerim, toprağım beni çağırdı ve çabucak Türkiye’ye döndüm” biçiminde konuştu.
Türkiye’ye döndüğünde Didem’i en çok ne yapacağını, nasıl para kazanacağını bilmemek zorladı. Zira yola çıkmadan tüm eşyalarını satmıştı. Artık bir konutu, eşyaları yoktu. Nerede, nasıl bir hayat kuracaktı tam bir bilinmezlikti. Uzun yıllar tek başına yaşamış biri olarak 40 yaşından sonra aile konutuna dönmek, imkanları daha kısıtlı bir ömür sürmek lakin en çok da bilinmezlik onu çok zorladı.
‘NE İSTEDİĞİMİ BULMAK VAKİT ALDI’
“Döndüğümde ise hiçbir planım yoktu” diye Didem, “Açıkçası bu da çok zorladı. Zira bizim ülkemizde ‘Nerelisin?’den sonra gelen ikinci soru ‘Ne yapıyorsun?’ Çok yıl unvanlarla, sıfatlarla var olduğunu zanneden biri olarak bu soruya karşılık verememek çok bedelsiz hissettirdi. Zira bir formda bu unvanlarla var olmayı öğrendiğimi fark ettim. Ne istediğimi bulmak vakit aldı. Her şeyi denedim. Kendi şifamı ararken şifa seyahatinin içinde buldum kendimi. Çalışırken kırsalda yaşayan insanların kıssalarını okur, hayaller kurardım. Planım yoktu tahminen ancak hayalim istediğim, memnun olduğum şeyi yaparak para kazanmak ve kırsalda yaşamaktı. Çok şükür oldu” sözlerine yer verdi.
Kendi şifasını ararken Anadolu’da çok gezme fırsatı olduğunu ve 2018 yılında bu seyahatlerden birinde “Anadolu’nun Şifacı Kadınları”nın gönlüne düştüğünü lisana getiren Didem Mollaoğlu, “Yüzyıllardır süregelen kelamlı transferle jenerasyonlardan jenerasyona el verme yordamıyla aktarılan şifa geleneğinin ve bu şifa geleneğini uygulayan şifacı bayanların peşine düştüm” dedi.
160 ŞİFACI BAYANIN SESİ OLDU
“2020 yılında pandemiyle bir arada mecburen konutlarımıza kapandık. Ben de bunu bir podcast olarak yapmaya karar verdim. 4 yılı aşkın müddettir yaptığım bu programa 160’ın üzerinde bayan konuk oldu ve kıssalarını paylaştı” diyen Didem Mollaoğlu kelamlarını şöyle noktaladı:
“Cesurlar en çok korkanlardır, fakat endişelerine karşın adım atanlardır diye çok sevdiğim bir kelam var. Tüm bu seyahat mühletince beni en çok şaşırtan ve bir o kadar da ilham olan şey erkeklerden çok yalnız seyahat eden bayanların olmasıydı. O yüzden bayanlar sanılanın bilakis çok daha cesaretli ve güçlü. Bizi korkutan, baskı altına almaya çalışan bu sisteme, dışarıdan gelen seslere kulaklarını kapatsınlar. Biz bu hayata oburlarının doğrularını yaşamak için gelmedik ve ömür bize öğretilenin bilakis sonsuz olasılıklarla ve hoşluklarla dolu. Yalnızca kalplerini dinlesinler ve dünyayı yerinden oynatacak, hayallerini gerçekleştirebilecek güce sahip olduklarını yine hatırlasınlar.”
