Fenerbahçe Lig ortalamasının üzerinde oynuyor

Milli ortalar o kadar uzun oluyor ki Süper Ligi hatırlamak için efor harcamak gerekiyor.

Türkiye gündeminin farklı rotalara kayması nedeniyle futbola dair konsantrasyonun da zayıfladığını hesaba katmamız hakikat olur sanırım.

“Evet, nerede kalmıştık” sorusunun mana kazandığı bir yerden devam edelim.

Hatırlayalım mı?

Samsunspor beraberliği ile Galatasaray ile ortasındaki puan farkı bir maç eksik 9 puana çıkmıştı Fenerbahçe’nin.

Bunun ruhsal bir eşik olduğunu ayrıyeten eklememiz gerekiyor. Yoksa olağan koşullar altında, üç puanlı bir yarışın içinde, hele bir maç eksiği ile 9 puanlık farkın sorun yaratmaması beklenir.

Ancak terazinin bir tarafında Galatasaray, öbür tarafında Fenerbahçe olduğunda olağan kaideler diye bir ön şart fazla mana tabir etmiyor.

Üstelik ortada bir de Beşiktaş-Galatasaray derbisi varken.

Galatasaray uzunca bir müddetten beri şampiyonluk uğraşı verdiği dönemlerde Beşiktaş ve Trabzonspor maçlarından tulum 6’şar puan çıkarıyor.

Beşiktaş’ın son şampiyonluğundan bu yana ziyadesiyle istikrarsız dönemler geçirmesi Fenerbahçe cephesinden, Galatasaray’ın puan kaybı beklentisine dair umutlarını epey zayıflatıyor.

İşte Ulusal orta öncesindeki genel ruh halini bu formda özetleyebiliriz sanırım.

Bu perspektiften bakıldığında Fenerbahçe’nin tek kozunun Mourinho olduğunu söyleyebiliriz. Zira Portekizli Hocanın hem mesleği hem de mücadeleci kişiliği bu şekildeki yarışları sonuna kadar götürmüş olma deneyimi ile bir ortaya geldiğinde Süper Lig teammüllerini alt üst etmek açısından tek ihtimal, baht olarak beliriyor.

Mourinho’nun önümüzdeki dönem da kalacağının bilinmesi her döneme yeni başlangıçlar yaparak daima vakit kaybeden Fenerbahçe’nin standartlarının değişmesi açısından da değerlidir. Zira bu dönem kaybedilmiş olsa da gelecek döneme dair oyun hazırlıklarını takip etmek gerekiyor.

Gençlik!

Sanırım en değerli ve kritik kavram olarak gündemimizin merkezine yerleşmiş durumda.

Her ne kadar deneyim ile gençliği bir ortada yanlışsız kurgulamak çok kıymetliyse de geleceğin sahibinin gençlik olduğunu her fırsatta hatırlamak gerekiyor.

Dün Fenerbahçe’yi bir bakıma ipten alan da bu gençlik oldu.

Karşılaşmanın hiç beklenmedik bir halde bir anda 1-1’e gelmesiyle “acaba bu maç da zora mı girdi?” korkusu kendisini göstermeye hazırlanırken, En Nesyri’nin çok makûs şut denemesinin asiste dönmesi sonucu son vuruş noktasında bir anda Oğuz Aydın’ın belirmesiyle Fenerbahçe tekrar hayat buldu diyebiliriz.

Sonrası çorap söküğü üzere geldi peş peşe ve orada da maç sona erdi.

Golü çok erken buldu Fenerbahçe. Birçok grup bu türlü vakitleri fırsata çevirip farka giderken tıpkı şeyi Sarı Lacivertli grup için söylemek pek kolay değildi dün akşam.

VAR’ın müdahalesiyle çok makus ve manzaralara bakıldığında hiçbir şeyin anlaşılmadığı bir penaltıydı müsabakayı beraberliğe getiren neden.

Belki fazla argümanlı olacaktır; penaltı olmasa, skor 1-1’e gelmese birinci yarı 1-0 sonuçlanacaktı muhtemelen.

Bu durum bir anda Fenerbahçeli oyuncuların içine girdiği o rehavetten sıyırdı ve maçı kazanmak için gol atmaları gerçeği ile yüzleştirdi.

İşte Oğuz Aydın’ın golü hem bu sürecin içinde hem de tam vaktinde geldi.

Orada da kalmadı.

İlk yarı En Nesyri gol noktalarının hayli uzağında kaldı.

Talisca her ne kadar daha yakındaymış üzere görünse, golü ziyadesiyle istese de olmadı.

Son kısımda oyunda giren Dzeko da misal görüntüdeydi.

Bu yılın birinci 2 ayında oynanan 9 lig maçında Fenerbahçe’nin bu forvet sınırı ziyadesiyle skorerken, özellikle Avrupa Ligi ve Samsunspor müsabakalarında gollerden süratle uzaklaştılar.

Aynı ortalamanın içinde kalsalardı muhtemelen hem bu puan farkı olmayacak tahminen Avrupa’da yolunda devam eden bir Fenerbahçe izleyecektik.

Penaltı bir tarafa dün akşam gol vuruşlarında bir savunma iki orta saha oyuncusunun olması aslında bir bakıma sıkıntıya da bir işaret çaktı.

Fenerbahçe’nin tekrar yarışta ruhsal dengelemeyi sağlaması için forvet sınırını sürece dahil etmesi gerekiyor.

Aksayan forvet çizgisine rağmen sağ kanatta Oğuz, solda Kostic, merkezde süreki rakip kovalayan Szymanski ile orta alanda güçlü bir duruş gösteren Fenerbahçe izledik.

Bunlara ek olarak savunmadaki üçlüyü de eklediğimizde bu maçın hikayesini özetlemiş oluyoruz.

Bodrumspor’un ana takımından epey eksik bir formda alana çıktığı bilgisini hafızamızın bir tarafına not ederek, Fenerbahçe’nin bilhassa atak setinde kurduğu tek pasa dayalı top dolaştırma planının giderek çok daha tesirli bir oyuna dönüştüğünü görebiliyoruz.

Bu oyun Muhteşem Ligin ortalamasının çok üzerinde!

Her fırsatta bunu tekrar tekrar yazıyorum; böylesine çabuk kopmuş bir maçta bile topun oyunda kalma müddeti 61.52/98.14 oldu.

Fenerbahçe’nin maçlarında topun bu kadar oyunda kalması Muhteşem Ligin de ortalamasını üst çekiyor.

Henüz bu plan ceza alanı içinde net bir gol konumu üretememiş olsa da Mourinho’nun bu kadroya ne kazandırdığını konuşmak için bize düzgün bir bilgi sunuyor.

Az evvel konuştuğumuz üzere, aslında buradaki belirleyci faktör forvet oyuncularının son top yahut konum almada formsuz yahut etkisiz kalmaları.

Bu plan içinde gelişme potansiyelini taşıyor.

İkinci yarı Fenerbahçe bunu oynamayı sürdürdü lakin gol atma zorunda olmamasının verdiği rahatlık ve ilerleyen dakikalarda oyuna giren oyuncuların birebir akışkan oyuna katkı sağlayamamaları yüzünden skor artmadı.

Hatta Bodrum FK oyuna aldığı grup omurgasını oluşturan oyuncularla bu kısımda gol de buldu.

Tıpkı 1-0’dan sonraki üzere.

Fenerbahçe’nin plandaki aksayan bu kısma kesinlikle bir tahlil üretmesi gerekiyor.

Bayram sonrasında çok kıymetli bir çeyrek final eşleşmesi var. Fenerbahçe-Galatasaray müsabakası.

Fenerbahçe’nin eline kaçırdığı fırsatı dengeleme talihi bir defa daha geldi.

Daha güzel bir grup olduğunu hem rakibine hem kamuoyuna göstermesi gerekiyor.

Bodrumspor karşısındaki oyun kâfi mi; tahminen ancak sürdürülebilir olmadığı için tehditler ve ıstıraplar barındırıyor. Bu kadar kısa müddette teknik yöneticinin yapacağı fazla bir şey yok, oyuncuların kesinlikle denetimi ve sorumluluğu eline alması kaide.

Şimdiden bayramınızı kutluyorum.