Özay Şendir’den Eurofihgter ve meteor füzesi açıklaması: Yalnızca Yunanistan değil, İsrail de rahatsız

Özay Şendir’in açıklamaları şöyle; Bu üzerinde durduğumuz TCG Anadolu’dan artık birkaç şey söyleyeyim. Ben herkesi bir 1974’ün 20 Temmuz’una götüreyim. Niçin diyeceksiniz? O vakit Türkiye’nin çıkarma gemisi sayısı çok sonluydu. Yalnızca 6 tane çıkarma gemisi vardı. Biz çok az sayıda asker çıkarabildik 20 Temmuz’da Kıbrıs’a.

Şimdi ise TCG Anadolu’nun aşağı güvertesinden 13 tankı bir ortada taşıyabiliyorsunuz. Bu gemiye, deneme evresindeyken, Silahlı Kuvvetlerin derin deniz kuvvetlerinin testleri sırasında binmiştim. Bu benim beşinci binişim.

Şu bilgiyi vermekte beis yok: Bu geminin kız kardeşi “Juan Carlos”tur. Juan Carlos’u nereden hatırlıyoruz? 6 Şubat sarsıntılarında Mersin Limanı’na getirilen yardım ve lojistik faaliyetlerinde kullanılmıştı.

Juan Carlos’un içinde rastgele bir tank hareket yapamaz. Bunun için de 6 ay boyunca tank hareket testleri yapılmıştır. İşte bu yüzden biz buna “L tipi gemi” diyoruz.

13 ülkede var lakin bunu uçak gemisi haline getiren ve aslında deniz alanının konseptini değiştiren ülke Türkiye oldu. Artık burada Boğaz sınırından geçtiğimiz için görece daha az görebiliyorsak, aslında bu bir vazife gücüyle birlikte hareket ediyor. Yani muhafaza için etrafındaki denizaltılardan başlayarak birçok enstrümanla bir arada hareket ediyor.

Anadolu’nun en kıymetli özelliği şu: Dünyadaki birinci SİHA gemisi olmasıdır. ‘Bu neyi değiştirir?’ derseniz, birçok şeyi değiştirir. Lakin bir şeyi daha hatırlatayım. İzninizle… Libya’da iç savaş başladığı vakit biz oradaki Türk personellerini, İDO’dan kiralanan feribotlarla getirebilmiştik. Yani kendi vatandaşlarımızı tahliye etme konusunda problemlerimiz vardı. Artık Anadolu varsa, bu türlü kaygılarımız olmayacak.

Özellikle arkadaşların da göstereceği üzere şu helikopterler Apache’lere yaklaşıyor. Bu Apache’ler, Deniz Hava Komutanlığı’na Kara Kuvvetleri envanterinden geçti. Çabucak ardında gördüğünüz helikopter Sikorsky.

Terörle uğraş periyodunda elimizde bunlardan yalnızca 10 tane vardı. Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri’nden yeni helikopter almak istedi fakat satmadılar. 10 helikopterin bir tanesi eğitimde kullanılıyordu. 2 adedinin de belli kesimlerinin saat başı değişmesi gerekiyordu. Yani koca terörle gayret yıllarında yalnızca 7 hücum helikopteriyle gayret etmek zorunda kaldık.

Bugün ise ATAK helikopterlerimizi sadece terörle çaba alanında ya da Mavi Vatan’da kullanmıyoruz; tıpkı vakitte ihraç da ediyoruz.

Türkiye’nin savunma sanayi kıssası hayli uzun bir öykü. Ancak burada unutmamamız gereken birtakım noktalar var. Onlardan birine artık bakalım. Birazdan Bayraktar TB3’e, Kızılelma’ya ve başkalarına yanlışsız ilerleyeceğiz. Burada çoklukla platformun, yani taşıyıcının üzerinde çok fazla duruyoruz ve bu manada kusur yapıyoruz. Niçin biliyor musunuz? Bir mühimmatı taşıyacak hava aracını her vakit bir yerlerden bulup almayı deneyebilirsiniz. Asıl kıymetli olan; bir hava aracının maksada yönelmesini, havada öteki merkezlerle irtibat kurmasını sağlayan bütün aviyonik yazılımdır. Biz artık bunu yapıyoruz.

KAAN’DA 15 MİLYON SATIR KODU OLACAK

Kaan’ın yazılımına dair bir şey söyleyeceğim. İletileşme sistemleri de dahil, bir F-35 için 21 milyon satır kod yazıldığını biliyor musunuz? Şu anda ASELSAN, TÜBİTAK ve HAVELSAN ortaklaşa çalışıyorlar ve tahminen Kaan’ın 15 milyon satır kodu olacak. Bu son derece kıymetli. Size çok komik bir şey söyleyeyim:

Hani çeşitli gazeteciler “yerli uçak” diyorlar ya, motoru F-16’ıymış. Şu anda dünyadaki beşinci kuşak savaş uçaklarının en uygunu Çin’in yaptığı J-20’lerdir. J-20’ler imal edildikten sonraki 2 yıl Rus motoruyla uçtular, biliyor musunuz? Bakın, platforma çok takılmamak gerekiyor. Asıl olan aviyonik ve ürettiğiniz mühimmattır. Bu bizim için çok değerli ve Türkiye bu noktada sahiden beklenenin üzerine çıkan bir aileye sahip.

Şimdi Bayraktar’a bakalım. Hani ihracat rekorları kırıyoruz diyoruz ya; lastikleri yerli değil, öteki firmadan alıyor Bayraktar. Optik sistemleri diğer bir yerli firmadan alıyor. Fakat bunların hepsi üstüne ekleniyor, Roketsan’ın mühimmatları var.

Bunların hepsi Türkiye’nin ihracatı oluyor. Şöyle söyleyeyim: Biz bir araba ihraç ettiğimiz vakit, arabanın kilosunu ortalama 10-11 dolara ihraç ediyoruz. Bir roketin kilosunu ise 2.000 ile 3.500-4.000 dolar ortasında bir sayıya ihraç ediyoruz.

Gördünüz mü, ortadaki katma kıymet farkı ne kadar büyük? Artık dünyada altıncı kuşak savaş uçakları şuna döndü. Bir ana uçak o uçağın kolunda etrafında uçan İHA’lar ve sihalar var. Bunlardan bir kısmı istihbarat misyonunda bir kısmı birtakım kurallarda kullanılacak. Kızıl elma da ileride KAAN’la kol düşüşü yapacak İnsansız savaş uçağımız olacak. Oraya gerçek evriliyor bu sıkıntı artık.

ÜRETİLEN PROTOTİP, ESERLER FARKLI DEVLETLER TARAFINDAN GÖZDAĞI OLARAK ALGILANABİLİR Mİ?

Hikayenin gururlanacak tarafı çok fazla. Tıpkı vakitte seri üretimi de dikkatli takip etmek gerekiyor. Ne kadar çok üretirsek o kadar çok rahat edeceğiz. Diyelim ki karadan havaya füze yaptın. 100 tane senin işini görmez, bin tane olduğu vakit kendini inançta hissedersin. Bunları hepsi vakit ve maliyet ögesi.

Kathimerini Gazetesi Yunanistan’da Türkiye’nin SİHA pazarındaki başarısı kelam konusu olduğunda şöyle bir manşet atmıştı: ‘Selçuk Bayraktar’ın hocası Yunandı, biz de yapabiliriz.’

Onu Selçuk Bey’e sordum. O sırada iki tane tez danışmanı var. Biri Fransız, biri Yunanlı. Lakin o iş o denli olmuyor. Burada kıymetli olan şu. Selçuk Bayraktar MIT bitirdi geldi, İstanbul’da çok düzgün bir şirkette uygun bir maaşla işe girerdi, çok daha rahat bir hayatı olurdu. Nereye gitti? Gabar’a… O vakit el ile atılan SİHA’lar vardı. Üzerlerinde asker üniforması bu test sürecini yaşadılar.

Hızlı gittiğimiz alanlar oldu, hızlanmamız gereken alanlar var. Mesela KAAN’dan yola çıkalım. Ayda 2 tane, yılda 24 tane üretebileceğiz. Bizim 5’inci jenerasyon uçak muhtaçlığımız az bir gereksinim değil.

KAAN’ın yıldırım testi yapılıyor. Bir savaş uçağı için çok kıymetlidir. Radarda görünmezlik testi son derece kıymetli ve güç bir testtir. O test için hazırlanan odayı gördüm inanamazsınız. Tezgahta öbür KAAN’lar var. KAAN envantere girinceye kadar yüzlerce testten geçecek tahminen binlerce saat havada kalacak. Çabuk etmeden eksiklerin giderilmesine fırsat vererek ilerlememiz gerekiyor. Bunu yaptığımız vakit istediğimiz noktaya varırız.

Övünmek elbette hakkımız fakat övünürken memleketi hissimiz kadar aklımızla da sevmemiz gerekiyor.

‘SADECE YUNNAİSTAN’I DEĞİL EN ÇOK İSRAİL’İ RAHATSIZ ETTİ’

Psikolojik üstünlük kısmına gelince mesela Türkiye’nin Eurofighter ile bir arada meteor füzesi alması yalnızca Yunanistan’ı değil en çok İsrail’i rahatsız etti. Neler yazdılar… İsrail’in şu anki rahatsızlığı şu: Japonya’ya SİHA satıyorlardı, Japon Savunma Bakanı Türkiye’ye geldi. Türkiye pazara girdi, şu anda zıp zıp zıplıyorlar.