Orada bir Allah’ın kulu yok mu?

Fenerbahçe basketbolda üç kupayı almanın onurunu yaşıyor…
Yıllardır bunu başarabilen bir Avrupa kulübü yok…
Beşiktaş maçı sonrası kutlamalar var…
Buraya kadar tamam… Lakin sonrasında yaşananlar felaket.
Tamam asla cinsiyetçi değilim ve olmam lakin bir de gerçekler var…
Ya kardeşim bir kişi kutlama merasimlerinin içeriğine bakmaz mı?
Demek ki bakmıyor…
Maç öncesi cumhurbaşkanlığı ofisi Fenerbahçe’yi olası şampiyonluğunu kutlamak için ağır bir çalışma içinde.
Hatta şampiyonluktan manzara bile istiyorlar.
Sonra kutlamalar başlıyor o manzaralar ekrana geliyor. Ve ses seda kesiliyor. Hiçbir kutlama yok.
Peki haklılar mı?
Bence yüzde yüz haklılar. Ben olsam ben de kutlamam. Olimpiyat açılış merasimlerini hatırlayın. TRT programı incelemeden yani bilmeden yayınladı ortalık karıştı. Yer yerinden oynadı. Bir daha bu kusur yapılır mı?
Şimdi o imajları koysalar kendilerinin de dahil olacağı derin bir tartışmanın içine girecekler. Üstelik o da değil. Rakiplerine de zirve tepe kullanacakları bir gereç veriyorsun.
Peki bunu Fenerbahçe Kulübü niçin düşünmez?
Bir tane orada aklı selim insan yok mu? Hiç kimse programı incelemez mi? Bunlar kim diye sormaz mı?
“Durun ne yapıyoruz?” diyecek bir tek adam yok mu?
Belli ki yok…
Ondan sonra “Ama bizi sevmiyorlar”…
Eh natürel sevmezler.
Sen de biraz sevilmeye çaba etsen mi sanki?

Ilıcalı ne düşündü?

Bir mühlet evvel Acun Ilıcalı ve Mou’nun ortasının neden bozulduğunu ve sürecin istifaya kadar gittiğini yazdım.
Ilıcalı Mou’ya karşı çıkacak kadar futboldan uzak bir adam değil. Orada biraz başım karışmıştı.
Galiba sonra buldum. Hatta yüzde yüz eminim.
Ortada tekrar bir Türkiye gerçeği var.
Üç büyüklere ne hocalar geldi. Meslekleri tepe yapmış dünya çapında hocalar.
Ancak son yıllara bakın şampiyon olan hocaların hepsi Türk hoca.
Sergen Yalçın, Şenol Güneş, Fatih Terim, Okan Buruk, Ersun Yanal, Abdullah Avcı ve Hamza hoca.
Şimdi bu hocalar Mourinho, Jessus ya da Mancini, Tudor’dan güzel hocalar mı?
Tabii ki hayır.
Türkiye Ligi’nde bir lisan gerçeği var.
Hakemlerin, futbolcuların, grupların, seyircinin, federasyonun, medyanın lisanından anlamak.
İşte o ünlü hocalar bu lisanı bilmiyor. Her şeyi kendi ülkesinde üzere sanıyor. Sonra da patlıyorlar.
İster Mou ol ister Mancini.
İşte bence Ilıcalı bunu düşündü.
Ben bir Mou hayranıyım. Fakat bu kanıyı de gerçek buluyorum.
Bunları Ilıcalı’ya sormadan yazdım.
Ama sorarsanız bence buna benzeri şeyler söyleyecektir. O kadar eminim.

Sızıntı

Yine Fenerbahçe’den devam edelim…
Haber sızıntısı elek olmuş artık.
Tamam gazetecilerin misyonu haberi almak, bu husus onları ilgilendirmez.
Ancak en kritik transfer haberlerinin bile telefon açılıp söylenmesi öteki bir şey.
Ve Mou da bunu biliyor.
Bu bahiste çok sorunlu. Ayrıntı çok var. Lakin şimdilik yazmayalım. Yaz ayları uzun.
Yani olayı fazla açmaya gerek yok.
Zaten anlayan anlıyor.
Ama şunu söyleyeyim.
Mou bu ülkeden ayrıldığı vakit yalnızca Türk futbolu hakkında değil Fenerbahçe hakkında da çok şey konuşacak.