Okul sıralarında tansiyon

Müjde Işıl – ‘Armut tabanına düşer’ kelamını boşuna söylememişler. Sanatçı ebeveynlerin genleri sonraki jenerasyonlarda da kendini gösteriyor. Liv Ullmann ile Ingmar Bergman’ın torunu Halfdan Ullmann Tøndel gibi… Birinci uzun metrajı “Armand” ile geçen sene Cannes Sinema Festivali’nde Camera d’Or Mükafatı kazandı ve bu sene En Düzgün Memleketler arası Sinema kategorisinde Norveç’i Oscar’da temsil etti.

Ünlü bir oyunu olan Elisabeth, oğlu Armand’ın uygunsuz davranışları nedeniyle okula çağrılır. Suçlamayı yapan ise Armand’ın en yakın arkadaşı Jon ve ebeveynleridir. Bu durumun skandala dönüşmesinden telaş eden okul idaresi, iki tarafın bir ortaya geleceği bir toplantı düzenler. Fakat sırlar ortaya çıktıkça palavralar ve gerçekler birbirine karışır.

“Armand” son devirde izlediğimiz iki üretimle ortak özellikler taşıyor. Biri İlker Çatak’ın “Öğretmenler Odası”, oburu de Ceylan Özgün Özçelik’in “10 Saniye”si. “Öğretmenler Odası”ndaki üzere etik sıkıntıların ve öğretmen kaygısının peşine düşen sinema, “10 Saniye”deki üzere ebeveynlerin güç odağının ortasında kalmış çocuklara odaklanıyor. Sürprizlere açık senaryosuyla tansiyonu ve meçhullüğü besliyor. Armand’ın sav edilen kabahati işleyip işlemediği sorusu, sinema ilerledikçe ebeveynlerin ortasındaki bağlantının tekinsizliğine bırakıyor yerini. Çocuk temelli başlayıp ebeveynlerin durumunu sorgulayan karmaşık bir yola sapıyor yani. Sinemaya ismini veren Armand’ı yalnızca birkaç saniyeliğine görebiliyoruz. İsmi daima zikredilse de konu, ebeveynlerin egosu ve ortalarındaki çatışmada kilitleniyor. Armand ve Jon’u geleceğinden çok, Elisabeth’in anneliği ve ömür biçimi, kocasının yaşadığı trajedideki hissesi yargılanıyor. Halfdan Ullmann Tøndel senaryoda kimin hatalı olduğunu aramak yerine herkesin defosunu ortaya çıkarmaya çalışıyor, bir yandan da Elisabeth’i günah keçisi olmaktan koruyor.

Tøndel, karakterleri hakkında bariz saptamalar yapmaktan ne kadar kaçınıyorsa özgün bir bakış açısı ve sinema amaçları olduğunu da o kadar net anlatıyor. Bunu bilhassa yer kullanımı ve kamera tercihlerinde hissettiriyor. Okulun neredeyse her alanı, kıssayı tamamlayan bir karaktere dönüşüyor. Hayal sahnesi üzere bilinçaltı anlatımları da Tøndel’in detaycılığının delili olarak görmek mümkün. 

“Dünyanın En Makûs İnsanı”nın başrol oyuncusu Renate Reinsve, “Armand”da ünlü oyuncu ve anne Elisabeth’e hayat veriyor. Karakteri çok katmanlı ve sıkıntı. Bu zorluğun altından kalkmış lakin büyük oynamaktan da kendini alamamış. Sinemanın kırılma anlarından olan gülme sahnesinde bu abartı bilhassa dikkat çekiyor. 

Yemek değil can pazarı

Yıllar sonra birinci randevusuna çıkan dul anne Violet, beklediğinden daha cazibeli görünen Henry ile şık bir restorana masraf. Bu sırada telefonuna isimsiz iletiler gelmeye başlar. İletilerde, Violet’in talimatları takip etmesi gerektiği yoksa küçük oğlunun öldürüleceği yazılıdır. Violet oğlunun hayatını kurtarmak için talimatları yerine getirmek zorundadır. Kendisinden, o gece buluştuğu Henry’yi öldürmesi istenir. Emmy adayı Meghann Fahy’nin başrolde olduğu, “Paranormal Activity” ve “Ölüm Günün Kutlu Olsun” serileriyle tanınan Christopher Landon’ın yönettiği “Drop/Drop: Kabul Et yahut Reddet” ismini, ünlü bir teknoloji markasının kullanıcılarına sunduğu data paylaşım özelliğinden alıyor.