Mustafa Anıklı: Ya Okan Buruk ‘Hadi bana eyvallah’ derse

Süper Lig’de üst üste 3 sene şampiyon olan Galatasaray, muvaffakiyet olarak gayesi Avrupa koydu. Milliyet’ten Mustafa Anıklı, Dursun Özbek’in “Keşke 1996-2000 periyodunu geçebilsek. Maksadımız da bu zaten’ kelamlarını yorumladı.

MUSTAFA ANIKLI: YA OKAN BURUK DA, “HADİ BANA EYVALLAH” DERSE

Öyle muharrirler vardır ki, yapıtlarının üzerinden yıllar geçse de, tıpkı bugünkü tazeliğini, ruhunu korurlar.

Öyle yazılar vardır ki, kalemşörü kim olursa olsun, ortadan kaç yıl geçerse geçsin mevzularıyla tazeliğini, ruhunu korurlar.

Tarih, 23 Mayıs 2000… Üstad-ı sayın, merhum İslam Çupi, “Devlet profesyonele yardım etmez” başlığıyla bir makale kaleme almıştı. O devirde, UEFA Kupası’nı kazanan Galatasaray’a “devlet yardımı” isteyen merhum Turgay Şeren’e karşı çıkıyor, “Ülkelerin rejimi ne olursa olsun, devlet atlet üretimi için her türlü altyapıyı kurar lakin, tarifi ayakta kendi kendine kalma olan profesyonelliğe para yardımı yapmaz. Yaparsa bu yardım öbür profesyonel ekiplere yapılmış haksız bir rekabet olur. Devlet herkese adil olmalıdır” diyordu.

Var mı Çupi’nin bu söylediklerine imza atmayacak biri?

Evet, 2000 yılı, Türk futbolu açısından bir devranın kapanışı, yeni bir devrin başlayışı olarak gösterilmişti. Ne oldu? Galatasaray, UEFA Kupası’nı müzesine koydu da, Türk futbolunda ne oldu?

25 sene evvel hakikaten çağ mı atladık? O günden bu yana bir gram öteye geçebildik mi?

Tabii ki geçtik… Artık, 75-80 milyon euro verebilen bir Galatasaray var. Maaşı 20 milyon euroya dayanan futbolcuya sahip Fenerbahçe var. Uzunluğunu aşan transferlere imza atan Beşiktaş var. “Zarar Ligi”nde birinciliği kimseye kaptırmayan bir Trabzonspor var. Borç içinde yüzen onlarca kulüp var.

* * *

Bir de 2000 ruhuna dönmek isteyen Galatasaray var.

Biraz o günlere gitmek ister misiniz? 4 şampiyonluk, bir Avrupa Kupası sahibi Fatih Terim, son yılında ekibin şampiyonluk kutlamalarına bile gelmemiş, “Arrivederci (Allahaısmarladık)” diyerek İtalya’nın yolunu tutmuştu.

Aslında çok şey istememişti o dönemki idareden Fatih Hoca… “Futboldan gelen futbola kalsın yeter” mantığındaydı. “Kendim için bir şey istiyorsam namerdim” sloganıylaydı. Olmadı!

Bu dönemin sonunda Okan Buruk, dördüncü şampiyonluğu getirip, “Hadi bana eyvallah” dese ne der Galatasaraylı?

Der mi der… O Buruk aslında 4 şampiyonluk, 1 UEFA Kupası’nın yanında 1 de UEFA Üstün Kupa’yı kazanan bir ekibin neferi olarak, Emre Belözoğlu ile birlikte “Arrivederci” demedi mi? Kupaları kazandırdı lakin kulübe beş para kazandırmadı.

Belki de Okan Buruk, futbolculuk devrinde yaptıklarının, daha doğrusu kazandıramadıklarının bir diyetini bugün ödüyordur. Kim bilir!

Yarın, Barış Alper, tıpkı Osimhen üzere, “Suudi Arabistan’a gitmek istemiyorum” derse ve Galatasaray mesela 50 milyon eurodan olursa, o da Kerem Aktürkoğlu üzere üç paraya, Avrupa’ya gitmek için baskı yaparsa ne olacak?

Bu kelamlar, Galatasaraylılar açısından can sıkıcı, hatta can acıtıcı… Yarın toplumsal medyada, “Galatasaray’ı karıştırmak istiyorlar” diye de yazabilirler.

Ancak bu bir tespit… Kimini üzer, kimini kızdırır. Fakat gerçeğin sesi, toplumsal medya alkışlarından daha gür çıkar.

Siz tekrar de “2000 ruhu” için bir düşünün…