Mourinho’ya Crying One mı dediniz?

Jose Mourinho ile Okan Buruk, Slavko Vincic’in yönettiği derbiden sonra bizim bile pek alışık olmadığımız bir laf dalaşına girdi…

Mourinho, “Hakem bu ormanda çok düzgün maç yönetti. Hakem Türk olsaydı Yusuf’un 20. saniyedeki durumunda kart gösterirdi. Hakeme teşekkür etmem gerekir zira bahsettiğim konumda öteki kulübede herkes maymun üzere zıplıyordu” dedi.

Buruk ise “The Crying One’ın (Ağlayan biri) konuşması biraz uzun sürdü. Biliyorsunuz ağlamasıyla meşhur. Burada uzun uzun ağladı. İçeride ağladı, hakemin odasına girdi ağladı. Ağlamaya devam etsin. Bu kadar makûs bir performans gösteren bir derbi hakemi hatırlamıyorum. Maçı daima durdurdu. Gösterdiği kartlar, verdiği ve vermediği fauller, vermediği eller var. Birçok şeyi aleyhimize verdi” diye konuştu.

Birincisi; Mourinho’ya yöneltilen ve maçı bile gölgede bırakan “ırkçılık” suçlaması, Galatasaray’ın karalama ve “maydonoz”u unutturma kampanyasından öbür bir şey değil. Bomboş, temelsiz, saçma bir argüman. Çünkü kulübede 20 kişi var, tek siyahi Cuesta… Buradan ırkçılık falan çıkmaz. Zati Jose Mourinho’nun bu mevzudaki sicili tertemiz. Adamın hayatında ırkçılığın ‘I’sı bile yok. Irkçılık aykırısı eforları ise sayfalar dolusu anlatılabilir.

Mourinho’nun ırkçılık yapmadığını aklı başında herkes biliyor. Fakat o sözleri söylemesini tasvip edecek de değiliz. Yanlıştır ve yakışmamıştır…

Gelelim Okan Buruk’a…

Mourinho’ya “Crying One” diyen Okan Buruk bu kelamlarıyla bana nazaran Portekizli teknik adamdan daha çok kendisine haksızlık etti! Çünkü bizim ligde bir ağlama sıralaması yapılsa kimse Okan Buruk’un eline su dökemez, hatta onun yanından bile geçemez…

Okan Buruk derbiden sonra hakem Slavko Vincic’i adeta yerden yere vururken, haklılığını kanıtlayabilecek tek önemli durum söyleyememiştir. Buna karşılık ikinci yarıda Fenerbahçe’nin net bir penaltısı Vincic ve VAR hakemi tarafından atlanmıştır. Mourinho verilmeyen bu penaltıya karşın Vincic’i överken, Fenerbahçe’den de hakeme yönelik tek bir tenkit gelmemiştir.

Yani maçtan sonra asıl ağlayan Mourinho değil, Okan Buruk olmuştur…

Şimdi gelin, sineması biraz geriye saralım ve Buruk’un ağlama seanslarını şöyle bir hatırlayalım…

– Geçen yıl Almanya’da Bayern Münih’e yenildikleri maç sırasında Portekizli hakem Antonio Nobre’ye dümdüz saydırdı. Küfürleri adeta ekrandan taştı, kulaklarımız yandı!

– Tekrar geçen yıl Sparta Prag’a deplasmanda 4-1 yenildikleri maçtan sonra dünyaca ünlü İngiliz hakem Anthony Taylor’a sardı, ağır sözler kullandı. UEFA acımadı, iki maç cezayı yapıştırdı.

– Beşiktaş’a 5-0 yenildikleri Üstün Kupa maçından sonra faturayı Atatürk Olimpiyat Stadı’na kesti, “Dünyanın en makus futbol stadı” dedi!

– Bu dönem Young Boys’a İsviçre’de 3-2 yenildikleri maçtan sonra UEFA hakem komitesine kafayı taktı! İsviçre kadrosuyla oynadıkları bir maça, bölgeye çok yakın olan Almanya’dan bir hakemin (Daniel Siebert) verilmesini eleştirdi. Bu sebeple İstanbul’daki rövanşa Azeri hakem istediklerini tabir etti!

– AZ Alkmaar’a Hollanda’da 4-1 mağlup oldukları maçtan sonra soyunma odası koridorunda hakem Joao Pinheiro’yu bekledi, “Easy faul, easy penalty vs” diyerek isyan etti! Halbuki hakemin penaltı kararı yüzde 100 isabetliydi, genel idaresinde de bir sorun yoktu.

Şimdi de gelelim Okan Buruk’un çizgiyi ziyadesiyle aştığı problemlere…

Geçen dönem Florya’daki şampiyonluk kutlamaları sırasında “Şinanay da yavrum şina şinanay …… …… Galatasaray” diyerek Galatasaraylı olmayan herkese dümdüz küfür eden kimdi? Bugün Mourinho’yu ırkçılıkla suçlayan Galatasaraylı hassas kalpli yöneticilerden, Okan Buruk’un bu berbatlığı için tek söz tenkit işittiniz mi?

Aynı Okan Buruk, “Buna penaltı verirsen burada bir daha maç yönetemezsin” diyerek alanda hakemi tehdit ederken bu beyfendiler nerelerdeydi? Ne yaparsa yapsın, ne söylerse söylesin Buruk’a tek söz laf edemeyenlerin, başlarını kuma gömenlerin, Mourinho’yu güya ırkçılıkla suçlamaları ne kadar samimi olabilir?

Bakın beyefendiler, kabul etseniz de, etmeseniz de Jose Mourinho dünya futbolunun gelmiş, geçmiş en başarılı ve şöhretli teknik adamlarından biridir. İkisi UEFA Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu olmak üzere mesleğinde tam 26 kupa var. Bilhassa Porto, Chelsea, Inter ve Real Madrid’de elde ettiği başarılarla bu kulüplerin tarihine ismini yazdırmış bir isimdir. Manchester United ve Roma’da da kupalar kazanmıştır.

Jose Mourinho asla Crying One değildir ve kendisini dev aynasında gören bir kamyon adamı dönem sonlarında çok ağlatmıştır. Dereyi görmeden paçaları sıvayanlara, yabancı hakem görünce cin çarpmışa dönenlere, Edirne’den çıkınca eli, ayağına dolaşanlara naçizane uyarımdır…