Mert değil keder
Ne kadar günahını almışlar İsmail Kartal’ın? Bugün, Mourinho için, “istikrar”, “sabır” diye tutturanlar, “Hacı Abi” için hiç de müsamahakâr değildi. Fenerbahçe’nin rekor puana ulaştığı dönem, “Pardon” denilerek gönderilmişti.
Yerine, tahminen de 8-10 katı fazla bedelle, Jose Mourinho getirildi. O da, bir rekortmendi… Tazminat rekortmeni! Gittiği her kulüpten küpünü doldurup ayrıldı.
Fenerbahçe Başkanı Ali Koç’a değil, rastgele bir Fenerbahçeliye sorun bakalım, Mourinho’dan ne kadar mutlu?
Yönetimi için konuşmaz, “My boss” der. Futbolcusu için konuşmaz, yanlışını kabul etmez, centilmenliği sevmez, bükemediği eli öpemez. Zira; kibirden başı hiç yere eğilmez.
Türk futbolu ona nazaran, “kirlidir”, Türk hakemi “yeteneksizdir”. Fakat kendisi, dünyanın en güzelidir. Keşke bunun delillerini Fenerbahçe’de gösterebilseydi. Olmadı.
Ligde bilhassa, Galatasaray maçlarında, Fenerbahçe’nin büyüklüğünü bir türlü kavrayamadı. Daima bir mazereti vardı! Zati mazeret olmadığı maçlarda da, “çirkefliği” alandaydı. Meslektaşının muvaffakiyetini kaldıramadı, saldırdı; evladı yaşındaki rakip futbolcuyla ağız dalaşına girecek kadar aymazdı.
Ziraat Türkiye Kupası’nda yolun sonu oldu, ligde ise, Galatasaray’ı yakalayabileceği derbide yoktu.
Sezon sonu, bakalım kimin sonu?
Meraklısına not: Mourinho bu dönem 27 maç sonunda; 20 galibiyet, 5 beraberlik, 2 hezimet alırken, 67 gol attı, 25 gol yedi. Puanı ise 65… İsmail Kartal’ın idaresindeki Fenerbahçe ise; 27 maçta 22 galibiyet, 4 beraberlik ve yalnızca bir mağlubiyet almıştı. Attığı 70 gole karşılık, 22 defa kalesinde gol gördü ve 70 puandaydı.
* * *
Tencere-kapak sorunu… Bir de öğrencisi var ki… İsmi, Mert Hakan Yandaş… Mert değil kaygı… Nerede bir olay var, orada… Nerede bir dert var, orada… Koca Fenerbahçe’nin kaptanlarından halbuki… Dönem başında iki yıllık mukavele imzalandı, ne varsa?
Nerede bir kasvet var, orada Mert Hakan var. Olaylara yaptığı katkıyı, alanda grubuna katsa, Fenerbahçe herhalde bugün bu durumda olmazdı!
* * *
Fenerbahçe-Galatasaray derbisi, tıpkı vakitte forma adaletinin de ne kadar kıymetli olduğunu gösterdi. Galatasaray Teknik Yöneticisi Okan Buruk, Muslera üzere bir yıldızın gölgesinde kalan Günay Güvenç’e olan itimadını gösterdi ve böylesine kritik bir maça karşın kaleyi teslim etti.
Morata, omuzundaki türlü apoletlere karşın kenardaydı. Öbür yeni transferlerden, Cuesta, Frankowski, Ahmed Kutucu da kulübedeydi. “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz” diyerek, ada, sıfata değil, icraata baktı ve kazandı.
En azından son periyottaki yanlışlarından dönmeyi başardı.
* * *
Ama bunların hiçbiri, Okan Buruk’un “günahlarının” kefareti olamaz. Saha içine bakıldığında, üstelik dönem başından bu yana, ülke içerisinde yalnızca bir yenilgi alan bir teknik adam olarak, birçok yanlışı vardı Okan Hoca’nın… Lakin, Osimhen üzere bir kurtarıcısı da vardı. Fenerbahçe karşısındaki doğruları, maç sonu yaptıklarını sildi, götürdü.
Mourinho’nun o hareketi, kendi başına mı yaptığını zannediyorsunuz? Okan Hocam, ne söylediniz, ne yaptınız da rakip hocayı yolundan döndürüp peşinize taktınız? Üstelik, Mourinho’nun yaptığının hakikat olmadığı yazılıp çizildi de, bir burun sıkmasıyla nasıl nakavt oldunuz?
Söylemek istemiyorum lakin, kendinizi bu kadar âlâ bir refleksle yere atmayı kimden öğrendiniz? Kemerburgaz’da bunun idmanını mı yapıyorsunuz?
Mourinho’nun marka değeri
“Garip gelebilir ancak son 20 yıldır Jose Mourinho’nun kendi ismi yok” diye başlıyor İngiliz Daily Mail’in haberi…
Olayın özü, 4 Nisan 2005’te, Chelsea tarafından Mourinho ismine İngiltere’de yapılan marka tescili, yarından itibaren boşa çıkıyor. Birçok eser için alınan bu isim hakkının, artık İngiliz kulübü tarafından tescil edilmeyeceği belirtildi. Yani, yarından itibaren “Jose Mourinho” boşta…
Kendi mi alır, Fenerbahçe mi bilmem… “Kaç paralık”tır, ne kadar kıymeti vardır, 20 yıl evvelki Mourinho ile bugünkü Mourinho’nun marka pahası birebir mıdır, onu da bilmem.
