Kimin ruhu kimin vücudunda?
Müjde Işıl – Mary Rodgers’ın yazdığı “Freaky Friday” romanı, anne-kız çatışmalarını bahis alan eserler ortasında hem mizahi stili hem de empati kurma teklifiyle pek sevilir. 1972’de yayımlandıktan dört sene sonra sinemaya uyarlanır. Barbara Harris’in anneyi canlandırdığı sinemada o sıralarda 14 yaşlarında olan Jodie Foster, annesinin vücudunda uyanan kıza hayat verir. Sonrasında da sinema uyarlamaları yapılır lakin “Çılgın Cuma” isimli 2003 tarihli sinema, eğlenceli ruhu ve oyuncularının yüksek gücüyle öncüllerini bir bakıma unutturur. Yıllar sonra da devam sineması “Freakier Friday/Daha Çılgın Cuma”, Jamie Lee Curtis ve Lindsay Lohan’lı aynı oyuncu takımıyla karşımıza geliyor.
Nisha Ganatra’nın yönettiği ve Jordan Weiss’in senaryosunu yazdığı “Daha Çılgın Cuma” öncülünün adımlarını takip etse de gerçekten ismindeki üzere daha kaotik. Birinci sinemada birbirlerinin vücuduna geçen anne-kızın yerine dört karakterin değişimi kelam konusu. Tess ve kızı Anna’nın yerine bu sefer Anna ve kızı Harper ile Anna’nın müstakbel eşi Eric’in kızı Lily ve Tess vücut değiştiriyor. Yazarken bile karışık olan bu sarmal, sineması de karıştırıyor. Zira iki çiftte de kimin kim olduğunu ayırt etmek güçleşiyor. Bilhassa birinci sineması izlemeyenler için daha da karmaşık gelebilir öykü. Zira öğretmenden eski sevgiliye kadar birinci sinemadan birçok karakter de geri dönüyor ikinci sinemada.
Curtis için çekilmiş
İlk sinema, anne-kız ortasındaki çatışmanın ‘zoraki’ empatiyle nasıl çözülebileceği üzerine heyetiydi. Devam sinemasının merkezinde ise bir ortaya gelip aile olabilme kavramı yer alıyor. Zira bu sefer çocuklu bekâr anne ile babanın yeni bir aile kurması kelam konusu. Her ne kadar dört karakterin vücut değiştirmesi üzerinden ilerlese de “Daha Çılgın Cuma”, Jamie Lee Curtis için çekilmiş hissi veriyor. 70’ine merdiven dayamış Curtis’in mükemmel gücüyle bir ergene hayat vermesi hakikaten izlenmeyi hak ediyor. Senaryoda Curtis’e o kadar yük verilmiş ki deneyimli aktrisin tek Oscar’ını kazandığı “Everything Everywhere All at Once”ı anımsatan bir ‘bürokratik görüşme’ sahnesi bile var.
İki sinema ortasındaki 20 küsur sene farkı oyuncuların yüzlerinden görebiliyoruz. Mark Harmon’ın güzelce yaşlanması, Lindsay Lohan’ın gençliğindeki doğallığını estetik tasalarına kaybetmesi üzücü. Fakat mesela Jake’in yani Chad Michael Murray’nin Brad Pitt edalarına kavuşması çok eğlenceli. Quentin Tarantino’nun “Once Upon a Time in Hollywood”unda DiCaprio’dan rol çalan Julia Butters ise bu sefer varlıklı takımın ortasında görünmez olmuş neredeyse. Ebeveynlerinin yaş aldıktan sonra bölümden dışlanmasına şahit olan ve bu yüzden emekli olmak istediğini söyleyen Jamie Lee Curtis için yoruma gerek yok. Umarız harika gücünü sinemadan esirgemez. Biz de 20 yıl sonra Curtis üzere olabileceksek neden endişelenelim yaş almaktan?
İki sinemanın konser sahnesi
20 küsur sene evvel öbür birinin vücudunda olmak epey çarpıcı bir mevzu üzere görünüyordu. Bugün ise toplumsal medya sayesinde neredeyse hiç kimse kendisi üzere değil, değişik biriymiş üzere paylaşımlar yapıyor. Devam sinemasında bu durum da dikkate alınmış üzere. Sinemada toplumsal medya vurgusu yok lakin birinci sinemadaki o meşhur konser sahnesi bu sefer ‘mış üzere yapmak’ yerine herkesin gözleri önünde ‘gerçek eylem’e dönüştürülmüş. Hasebiyle devam sinemasında de yeniden en çok akılda kalan sahnelerin başında bu kısım geliyor.
