‘Kadınlardan daha güzel dedektif olur’

Efnan Atmaca / İstanbul – Ayşe Erbulak, eski dedektif dostları Meral ile Zeynep’i yeni kuşaklarla buluşturuyor. Polisiye yazınında kendine kıymetli bir yer edinen Erbulak, “Dedektif Kadınlar” serisinin birinci romanı “Çok Şekerli Ölüm”le yola birinci çıktığı yere dönüyor. Meral geçirdiği bir kazadan sonra tekerlekli sandalyede hayatını devam ettirmek zorunda. Yetenekli bir ‘hacker’, sezgileri güçlü bir dedektif. Hiç sokağa çıkmıyor lakin dünyayı konutuna getiriyor. Zeynep ise hayalindeki işin dedektiflik olduğunu bilen ve bu yolda yürümek için her türlü zorluğa göğüs geren, yiğit, yetenekli bir karakter. Bu iki bayan “Çok Şekerli Ölüm”de zenginler dünyasının entrika ve cürümle dolu olaylarının içinde buluyorlar kendilerini. Kitap silah kullanılmayan, estetik dövüş sahneleri olmayan, havalı takiplerden uzak; zekâsının gücüyle gizemi çözen, Komiser Kolombo’vari bir macera sunuyor. Biraz nostalji, polisiyeye eklenmiş dozunda mizah ve müellifin sunduğu kanıtlarla hatalıyı bulma macerası okurlar için cazip bir seçenek.

■ En son soracağımı birinci sorayım: Bayanlar erkeklerden daha âlâ mi dedektif olur?

Kadınların daha düzgün dedektif olacağına inanıyorum. Aslında kadın-erkek ayrımı yapan biri değilim ancak bayanlar ayrıntılarda çok gezinen, en ince ayrıntıyı görebilen ve beyinleri daha entrikaya çalışan varlıklar. O nedenle bayanlardan daha âlâ dedektif olur diye düşünüyorum.

■ Zeynep ile Meral dedektif romanlarında görmeye alışık olmadığımız kahramanlardan. Dizilerde, sinemalarda gördüğümüz havalı tiplerden farklı; yan komşumuz, arkadaşımız gibiler…

Kitaptaki herkes benim etrafımda yaşayan, tanıdığım beşerler, çok da hayal eseri değil. Mesela Meral, 20’li yaşlarımda tanıdığım, hâlâ da hayatında olan biri. Nitekim meskenden çıkmıyor, tek farkı tekerlekli iskemlede değil. Tanı- dığım ve bildiğim insanlara ek huylar ekledim. Tabiri caizse elimde var olan pastaya kendi hayal gücümle biraz daha süsledim.

■ Komiser Kolombo geldi aklıma kitabı okurken, silah olmadan, vurdu kırdı olmadan, zekâyla çözülüyor olaylar. Bu da aslında günümüz kültürüne, günümüzün şiddet ağır öykülerine muhalif bir duruş mu?

Bu kitabı ve seriyi neredeyse 20 yıl evvel yazdım. Zati iç içe yazdım bile diyebiliriz. “Dedektif Kadınlar” serisinden sonra stilimi değiştirdim; daha hunhar, daha feci cinayetler yazmaya başladım. Hatta okurun katile hak verdiği, katilin baştan belirli olduğu, anayasada cezası olmayan hataların işlendiği ve ceza aldığı bir tarzda yazmaya başladım. Fakat bu dedektif bayanlar beni müelliflik seyahate birinci çıkartan kitaplardır.

‘Çok müşahede yaparım’

■ Kitapta zenginler dünyasının ‘kirli’ sokaklarında dolaşıyoruz. Bir manada ‘çok laf palavrasız, çok para haramsız olmaz mı’ diyorsunuz?

Şimdi kimseye çamur atmayayım bilir bilmez lakin akıl sır ermeyen karlar çok okuma yahut çok çalışmayla kolay kolay olmaz. Ben mesela ömrün içinde çok müşahede yaparım. Aslında yapmasam ne tiyatroda oynayabilirim ne de kitap yazabilirim. Bakıyorum çok lüks bir restoran ya da bir dükkân, büyük para harcanmış fakat her vakit içi boş, hiç müşteri yok, çabucak aklıma ‘kara para akladıkları’ ya da bu dükkânın üzerinden yasa dışı iş yaptıkları gelir.