Kadıköy geri döndü!

Fenerbahçe’nin iki harika spor kompleksi var.
Biri Ataşehir’de son 10 yıl içinde ikişer Euroleague şampiyonluğu kazanan bayan ve erkek basketbol grubuna konut sahipliği yapıyor.
Oyuncular o salonda oynamaktan büyük memnunluk duyuyorlar. Rahat ve büyük bir özgüven duygusu ile gayretlerini sergiliyorlar.
Bir taraftan yaptıklarından keyif alırken, başka taraftan da oradaki atmosferi yaratan taraftarla bütünleşerek bir manada onların neyin coşkusuna ortak olacağını evvelce bilerek, kestirerek basketbollarını oynuyorlar.
Diğeri Kadıköy’de… Ülkenin en eski futbol alanı, stadyumu.
Son 11 yıldır oradan bir şampiyonluk hikayesi çıkmadı.
Daha çok oyunculara ve idarelere reaksiyon duyan ve koyan Fenerbahçe taraftar özelliği ile ön plana çıkıyor!
Kuşkusuz bir devrin “burası Kadıköy burdan çıkış yok” mottosu da uzun müddettir rakipler için pek işlemiyor.
Geçtiğimiz dönemlerde hepimizin en temel tenkit bahislerinin başında da bu durum geliyor.
Evet, Fenerbahçe’yi 7 yıldır yöneten iradenin büyük yanılgıları, yanlışları, beceriksizlikleri var ve bu bir türlü iyileşemiyor lakin grup oyunları, hele futbol atmosferi, taraftarı; onların yarattığı ambiyansı ve coşkusuyla apayrı bir öyküye, mucizelere dönüşebiliyor.
Bizim şahit olduğumuz devirde Fenerbahçe’nin iki kere 3-0’dan çevirdiği maç vardır.
Sahada uğraş eden ekip bu muvaffakiyetin her ne kadar değerli faktörüyseler de tribünlerde onlara inanan taraftar olgusu daha azı değildir.
Basketbol grubundan bilhassa kelam ettim.
Her iki Euroleague şampiyonluğunu kazananan ekibin koçu, oyuncuları Fenerbahçe taraftarının coşkusu, sahiplenmesi ve inancıyla bütünleşerek sahip olduklarını performansın çok üstüne çıkarak muvaffakiyete ulaşmasını bildiler ve oyuncular nereye giderlerse gitsinler Ataşehir’in atmosferi, Fenerbahçe daima farklı bir içsellik olarak yer etti.
Oyuncuların hala gösterdikleri o bağlılık da çok net bir aidiyet duygusu biçiminde mana buluyor.
Fenerbahçe geçtiğimiz yıllarda kazanabileceği birçok müsabakayı tam da bu atmosfer ve ambiyans eksikliği nedeniyle kaybetti.
Oyuncular küstü. Alanda en kolay hareketleri yapamaz hale geldiler.
Oyunun sanayileşmesi ve taraftarın “parayı veriyorum, karşılığını beklemek en doğal hakkım; göremezsem en ağır yansıyı ortaya koyarım” halinin bundaki tesiri kuşkusuz yadsınamaz düzeylerdedir ve bunda yöneticilerin, idarecilerin kusurlu katkıları da kıymetlidir.
Ancak Avrupa’nın kıymetli liglerinde bunun istikrarını sağlayan kadroların ve federasyonların çok büyük muvaffakiyetler kazandığını da görmezden gelemeyiz.
Dün Fenerbahçe, Feyenoord’u 5-2 yenerek Şampiyonlar Ligi kümelerine kalmak için değerli bir adım atarken alanda o denli çok görkemli bir futbol, oyun yokken taraftarının coşkusuyla en sıkıntı duruma düştüğü anda bile skoru değiştirebileceğinin inancıyla gayret eden bir oyuncu kümesini izletti bize.
Geçen haftadan çok daha güzel futbol vardı kuşkusuz lakin yeniden olmadık yerlerde yapılan kusurlar, kimselerin yemeyeceği çeşitten gollerle işi hiç de kolay değildi.
Bu futbolun bırakın bir sonraki cins Benfica’ya yetip yetmeyeceğini tartışmak, Kümeye kalınsa bile oradaki üst düzeydeki rakipler karşısında her maçın travmatik sonuca dönüşeceğini kestirmek hiç de sıkıntı görünmüyor.
Feyenoord, ne yaptığını ve yapacağını bilen standardın üstünde bir Avrupa ekibi.
4-1 geriye düşüyor lakin maç bitti, çeşit gitti diye düşünmüyor. Kalan müddette işini yapmaya devam ediyor.
Ve bunun karşılığını da neredeyse alıyordu da…
Oysa bardağın öteki boş tarafında 4-1 öne geçmesine karşın kendisini ve sevenlerini diken üstünde tutan bir Fenerbahçe gerçeğini görmezden gelmemiz mümkün değil.
Mızrağın iki keskin tarafı bu işte!
Ancak o denli inanmış bir taraftar vardı ki içinden çıkılmaz her an devreye girdi, rakibin aklını başından aldı, karıştırdı; oyuncularına güç ve motivasyon verdi, her şeyi değiştirdi.
Hep transfer konuşuyoruz ya…
“O geldi, bu niçin bitmiyor; şu neden grupta hala?”
İşte onlardan biri de malum En Nesyri!
İtiraf edeceğim; geçen dönem yaptığı onca şeye rağmen en kritik yerde yapamadıkları göze battığı için benim nazarımda da birinci on birde düşüneceğim oyunculardan biri değildi.
Hazırlık maçlarına kadar!
Kilolarından kurtulduğu net görüldü; saha içi uğraşına bakılınca da mentalinden Tadic ile Dzeko ortası bir futbolcu çıkarma uğraşında olduğu seziliyordu.
Forvette tek başına kaldığında (bkz. Birinci maç) silik bir oyuncu haline gerilerken, dünkü üzere misyon verildiğinde ve etrafında onunla uyumlu futbolcular olduğunda farklı bir En Nesyri’ye dönüşüyordu.
İşte kadro içi transfere biz bu hoş örneği veriyoruz.
En Nesyri bu oyunuyla bence kalmayı garantilemiş oldu. Gönderilirse ve yerine gelecek kapalı kutu oyuncu onun katkısını veremezse büyük reaksiyon çekecektir.
Genel manada saha içinde gayret vermeyen oyuncu yok üzereydi esasen.
Duran’ın sağa sola deplasmanları, rakip savunmanın istikrarını bozan oyun anlayışı dönemin birinci resmi müsabakasında kumaşının ne kadar pahalı olduğunu da cümle aleme göstermiş oldu.
En Nesyri’nin indirdiği topu denetimi ve sonra vuruşu da dönemin fragmanı niteliğindeydi diye umuyorum.
Diğer taraftan Fenerbahçe’nin iki kanadında oynayan Semedo ve Brown’ın performansları muhtemelen Mourinho’ya başında oynatmayı düşündüğü oyun planı için derin ve rahat bir soluk aldırmıştır.
Semedo yaş itibarıyla takımın lideri olmaya aday bir duruşu olduğunu da buraya ekleyebiliriz.
Skriniar, savunmanın merkezinde ve tahminen de üçlü dizilimin en kritik yerinde misyon yapıyor.
Bu dönem tam vaktinde takıma katılması Fenerbahçe’nin tahminen de en çok aksayan bu mevkisi için bir tahlil olacaktır.
Jayden ve Mert, Skriniar’ın oyun aklıyla performanslarını bir düzey üste çıkarabilirler, izleyeceğiz.
Fenerbahçe’nin en problemli yeri Amrabat ve Fred’in olduğu bölge.
Bu iki oyuncu Fenerbahçe’nin yazgısını de belirleyecek bir rol üstlendiklerinin farkındalar mı; müsabaka içinde onları izlerken emin olamıyorum.
İyi bir dönem provası oldu.
İzleyenlere keyif veren goller izletti.
Heyecan vardı lakin bu atılan gollerin coşkusunu da yükseltti; adrenalin bu dozunun bu türlü tesiri vardır.
Kadıköy geri döndü; umalım ki tek maçlık olmasına dönem uzunluğu bu coşku, inanç sürsün.
Haftaya zorluk derecesi yüksek bir rakiple oynayacak Fenerbahçe; onlarla Portekiz’de bir hazırlık maçına çıkmış olmasına ve her ne kadar kaybetmesine karşın bunu bir avantaj olarak da gördüğümü belirtmek istiyorum.
Fenerbahçe umut verdi, Benfica eşleşmesinde bunu sürdürürse Süper Lig ve Avrupa için çok hoş bir başlangıç olabilir.