İstediği mobilyaları ürettiremedi, marangoz tezgahının başına geçen bayan herkesi şaşırttı
Üniversiteden mezun olduktan sonra organizatör olarak kendi işini kuran Kuru, farklı yerlerde farklı dekorlar yaptırmak için sık sık mobilyacıları ziyaret etmeye başladı. Mobilyaları istediği üzere olmayan Kuru, “Ben yapamaz mıyım?” diyerek yola çıktı.
Küçük bir atölye kurarak işe başlayan Kuru, görüntülerle, deneme yanılma formülüyle marangozluğun inceliklerini öğrenmeye başladı.
Yirmi metrekare atölyesinde manikürlü tırnaklarıyla alışılmışın dışında marangoz portresi çizen Kuru, komodin, masa, sandalye, dolap üzere eserleri kendi yorumuyla üretiyor.
“Sen yapamazsın”, “Öyle kolay değil” sözleri hırslandırdı
Kuru, AA muhabirine, tertip işi yaptığı devirlerde her tertip için farklı dekor tasarımı hazırladığını lakin marangozların bu dizaynları istediği üzere yapamadığını söyledi.
Kendisinin birinci etapta çıtalar alarak dekor hazırlamaya çalıştığını anlatan Kuru, şöyle devam etti: “Ben olağanda dükkanımı tertipçi olarak açmıştım. O vakit çıtalardan bir tane masa yapayım, farklı bir şey olsun istedim. Zira gümüş tepsiler benim stilime çok uygun değillerdi. O devir gittim, endüstriden çıtalar aldım. Bunları birleştireyim falan dedim lakin beceremedim. Sonuçta o periyotlar işi bilmiyorum. Öğrenebileceğim bir alan yok. Endüstriye gittim. Birkaç marangozun yanına girdim. Dedim ki, ‘Ben bunu yapmaya çalışıyorum lakin yapamıyorum. Yani beceremiyorum’ dedim. ‘Sen esasen yapamazsın, sen anlamazsın’ dedi bir tanesi. Beni gönderdi. Sonra diğer bir marangozun yanına gittim. Makinede parmağını kesmiş daha evvel. ‘Bu parmağı nasıl kestim biliyor musun? O denli kolay değil, haydi hadi’ falan yaptı. Herkes beni kapıdan çok hoş halde kovdu açıkçası.” dedi.
Dolap kapağı takmak için saatlerce düşündü
Kuru, çok inatçı bir yapısının olduğunu söz ederek, “Kendi kendime düşünmeye başladım. Matematiğim, geometrim çok güzeldi fakat bizim hani yedi sülalede yok marangoz. Yani hiç kimsede görmedim, kimseden öğrenmedim. Sonra biraz oturdum, düşündüm, taşındım. Belirli bir matematikle bunları bir ortaya getirdim. O formda yapmaya başladım. Sonra öteki tertipçiler benim yaptığım masaları, vazoları çok beğendi. Benden bunu talep etmeye başladılar. Ben de ‘yapmam’ demedim, onlara yapmaya başladım. Sonra bayağı teklifler almaya başladım lakin birinci defa dolap kapağımı takıyorum, ikisi de tıpkı ölçüde lakin birbirine oturmuyor. Geçtim karşısına saatlerce düşündüm o denli yapabildim. Sonrasında her şey vakitle yanlışsız biçimde rayına oturmaya başladı.” diye konuştu.
Marangozcuların kullandıkları aletlerin tehlikeli ve zorlandığı anlar da olduğunu aktaran Kuru, şunları kaydetti: “Sonrasında bu işi kendi kendime öğrendim. Yani bu aletleri kullanmak hiç kolay değil. Bununla ilgili çok fazla reaksiyon aldım. Hatta ben birinci işe başladığımda dükkanın her yeri cam. Beşerler geliyordu, erkekler geliyorlardı. ‘O makine o denli tutulmaz’, ‘Onu o denli yapamazsın’ falan diyorlardı. Ben bu türlü yapıyorum, diyordum. Sonra baktım bu iş çok keyifli. Zira bana nazaran bu işte ölümsüzlüğü tattım. Bir bayanın bu mesleği yapıyor olması birçok insan tarafından olağan ki çok hoş de karşılandı. Çok yardımcı olan beşerler da oldu. Komşularımdan çok fazla dayanak aldım. Herkes bir şeye gereksinimi olduğunda bana geldi. Bu türlü böyle kendimi geliştirdim. Vakitle anahtar teslim iş yeri yapmaya başladım. Yaklaşık 7 yıldır bu işi yapıyorum. Maksadım insanlara ağaçları kullanarak ölümsüzlüğü tattırmak. Zira bir ağaç mobilyayı onlarca yıl kullanabilme talihine sahipler.” Kuru, her müşterisi için farklı mobilyalar ürettiğini ve bireye özel dizaynlar yaptığını kelamlarına ekledi.
