Güllerin içinden koşamayanlar
Müjde Işıl – Evliliğin yabancılaşmaya dönüşmesi, alınan boşanma kararını taraflar için ne kadar çirkefleştirebilir? Warren Adler’in 1981 tarihli romanı “The War of the Roses” işte bu süreci anlatır. 1989’da da sinemaya uyarlanır. Danny DeVito’nun direktör olarak imza attığı birinci sinemalardan olarak… “Güllerin Savaşı”nda eşleri Michael Douglas ve Kathleen Turner canlandırırken Danny DeVito da erkek tarafının avukatına hayat verir. Rivayete nazaran yapıtın ismi, 15. YY’da Orta Çağ’ın sonlarında İngiliz tahtı için gayret eden York ve Lancaster Hanedanları ortasındaki Güller Savaşı’na göndermedir. Ve Almanya’da o kadar büyük bir muvaffakiyet elde eder ki sinemanın Almanca ismi olan “Der Rosenkrieg”, şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanma manasında kullanılmaya başlanır.
“The War of the Roses/Güllerin Savaşı” artık “The Roses/Güller” ismiyle tekrar karşımızda. Direktörlüğünü “Austin Powers” ve “Meet the Parents” üzere güldürü serileri, “Trumbo” üzere sağlam biyografiyle tanınan Jay Roach’un üstlendiği tekrar çevrimin senaryosunda, Yorgos Lanthimos için yazdığı iki senaryoyla da (“The Favourite” ve “Poor Things”) Oscar’a aday olmuş Tony McNamara’nın imzası var.
Toksik erkeklik
Orijinal sinema erkek tarafından bakan bir göze sahipti. Kocanın zıvanadan çıkmasının nedeni, karısının onu gözden çıkarıp boşanmak istemesi ve acımasız davranmasıydı. Zira kocasının parlak avukatlık işi için kendi mesleğini feda etmişti ve artık buna tahammül etmek istemiyordu; her ne kadar kocası olumlu bir karakter olsa da. Tekrar çevrimde ise roller değişiyor. Yetenekli mimar Theo, işsiz kalınca konut erkeği oluyor. Ivy ise mükemmel bir şef ve restoranlar zincirinin sahibi. Münasebetiyle boşanmayı isteyen taraf erkek oluyor bu sefer. Tony McNamara’nın senaryosu, evlilikteki erkek-kadın rollerini değiştiriyor ancak olumsuz taraftaki tekrar bayan karakter oluyor. Theo karısının sevdiği işi yapması ve çocuklarının bakımı için kendince elinden geleni yapıyor. Lakin Ivy’nin işini büyütmesi, evliliğin gidişatını olumsuz etkiliyor. Yine çevrim, bayanın çalışmasını öne çıkarıp orjinal sinemadan daha ilerici olurken bayanın kişisel gelişimini, evliliğin negatif tarafına koyarak birinci sinemanın erkek yanlısı bakış açısını devam ettiriyor.
Orijinal sinemanın meskeni paylaşamama hengamesi efsanedir. Yeni sinemada konut olayına neredeyse sinemanın sonunda geliniyor ve çiftin arbedesinin, birinci sinemadaki trajikomikliğinden eser yok. Aşikâr ki evlilikte alışılmış kadın-erkek dinamiklerinin değişmesi üzerinden çatışma kurmak hedeflenmiş ancak konut hengamesi kıssanın omurgası olduğu için oldukça zayıf ve kısa kalmış. Özgün sinemanın sert finalinin de bu sefer olabildiğince yumuşatıldığını görüyoruz.
Filmin senaryosu iki istikametiyle derinleştirilmeye çok müsait. İngiliz çiftin ABD’ye geldikten sonra yaşadıkları tezatlıklar ve Theo özelinde toksik erkeklik mizahı, tekrar çevrimin esas avantajı. Bilhassa Theo’nun mesken erkekliğinde yaşadıkları oldukça güldürüyor. Lakin bunların üzerinden gitmek yerine romantik güldürü sularında kalmak tercih edilmiş. Yepyeni sinemayla kıyaslandığında zayıflıkları ortaya çıkıyor lakin tek sinema olarak değerlendirilirse keyifli, eğlenceli bir aile güldürüsü denebilir.
Kimya değil karakter
Kathleen Turner ve Michael Douglas’ın rollerini devralan Olivia Colman ve Benedict Cumberbatch, farklı bir ikili olmuş. Turner ve Douglas devrinin güzelliğini/yakışıklılığını temsil eden yıldızlarıydı. İngiliz oyuncular Colman ve Cumberbatch ise alışılmış güzellik/yakışıklılık kalıplarının dışında yetenekler. Hasebiyle birbirine çok yakışan, kimyası tutan bir çiftten fazla kendi karakterlerinin çelişkilerini yansıtmayı hedefliyorlar ve bu maksatlarına da ulaşıyorlar.
