Boş kalp mi, boş cüzdan mı?
Müjde Işıl – Celine Song’u geçen sene iki Oscar adaylığı alan (En Düzgün Sinema ve En Âlâ Yepyeni Senaryo) ve birinci uzun metrajı olan “Past Lives/Başka Bir Hayatta” sayesinde tanımıştık. Çocukluk aşkının, ortaya giren yıllara ve yollara direnip direnemeyeceğini sorgulamıştı Song. İkinci sinema sineması “Materialists/Tam Bana Göre”de yeniden aşkı sorguluyor ve yeniden iki erkek ortasında kalan bir bayanı merkeze alıyor ancak bu sefer onları farklı bir mercekten izliyor.
Filmin kahramanı Lucy, New York’taki Adore isimli çöpçatanlık şirketinde çalışan, 30’larında genç bir bayan. Celine Song, “Başka Bir Hayatta”daki Nora’ya çok benzeri bir karakter yaratmış Lucy’de. Hislerini açık etmeyecek kadar aralıklı, bireyci ve gerçekçi bir bayan Lucy de. Birbiriyle eşleştirdiği dokuz çiftin evlenmiş olması, onun en büyük başarısı. Song, Lucy’nin ferdî ve mesleksel hayatını önümüze getirerek çağdaş kent yaşantısında ilgilerin tabiatını ve yapaylığını anlatıyor. Lucy’nin müşterilerine baktığımızda erkeklerin genç ve fit bayan, bayanların ise olgun ve güçlü erkek partner arayışında olduğunu görüyoruz. Para, uzunluk ya da yaş konusunda kimse kriterlerinden geri adım atmak istemiyor lakin bir yandan da yalnız ölmek kaygıları var.
Gerçekçi bir formül
Lucy’nin bakış açısı da müşterilerinden çok farklı değil aslında. Fakirlik çektiği için varlıklı biriyle çıkmanın onu memnun edebileceğini düşünüyor. Ya bekâr kalacağını ya da varlıklı bir adamla evleneceğini söylediğinde, meslektaşının “İkisi de birebir şey” kelamı çok manidar. Lucy müşterilerini eşleştirirken ortak noktalar üzerinden gidiyor: Misal yetiştirilme ve aile stili, misal siyasi görüş vs. Münasebetlerde zıt kutupların değil de benzerliklerin birleştirici olduğunu düşünüyor. Fakat kendi hayatında bunu uygulayamıyor. Misal şartlardan geldiği eski sevgilisi John’un yoksul hayatında bir gelecek görmediği için ondan ayrılıyor. Müşterisinin düğününde tanıştığı, damadın ağabeyi varlıklı Harry ile ortak paydası olmadığı hâlde onda gelecek arıyor.
Celine Song, “Tam Bana Göre”de bir yandan klasikleşmiş romantik güldürülerin ataklarını kullanırken bir yanda da çok gerçekçi bir romantik drama imza atıyor. Mesela Lucy, “While You Were Sleeping/Sen Uyurken”deki adaşı Lucy’nin Floransa’ya gitme hayali üzere İzlanda’ya gitmek istiyor. “La La Land/Âşıklar Şehri”ndeki Mia üzere oyuncu olma hevesi var bir vakitler. “You’ve Got Mail/Mesajınız Var”daki üzere “I Guess the Lord Must Be in New York City” müziğini işitiyoruz sinemada. Âlâ bir gözlemci ve senarist olarak Song, bu benzerlikleri sinemasında bugünün aşk arayışının gerçekliğine uyarlıyor. “Âşıklar Şehri”ndeki kolaycı ayrılık, “Tam Bana Göre”de gerçekçi bir forma bürünüyor böylelikle. Evliliğin bir nevi iş mutabakatı hâline gelmesi, maddi beklentilerin karşılanmasına endekslenmesi gibi… Lakin sinema, romantizmin düzgün hissettirici istikametini de göz gerisi etmiyor. Sevmek için mantıklı bir neden olmak zorunda değil zira Song’a nazaran.
Yıldızlar geçidi
‘90’larda en yeterli örneklerini veren romantik güldürü çeşidini bugünün sorunlu ruhuyla modernize eden “Tam Bana Göre”nin oyuncu takımı da çok başarılı. Dakota Johnson yakın vaktin romantik güldürü yıldızları Meg Ryan’ın, Julia Roberts’ın canlandırdıkları karakterlerin ayakları sertçe yere basan versiyonunda mükemmel bir iş çıkarmış. Chris Evans ve Pedro Pascal da karakterlerinin gerçekçiliğini kusursuz yansıtmış.
