Dünyamızı savaşlardan kurtar Superman!
Müjde Işıl – 2022’nin sonlarında James Gunn ve Peter Safran’ın, DC Stüdyoları’nın başına getirilmesiyle başlayan yeni süreç merakla takip ediliyordu. Zira Gunn’ın yeni misyonunda imza atacağı birinci imal “Superman” olacaktı. Hem “Superman” hayranları hem de Gunn’ın işlerini takip edenler için ortada değerli bir soru vardı: Yeni “Superman”, bildiğimiz Kal-El’in kıssası mi olacaktı yoksa bir James Gunn sineması mi? Bu sorunun net bir yanıtı var: Bu bir James Gunn sineması.
Senaryoyu da yazan Gunn, Kal-El’in kıssasını tam ortadan başlatıyor. Gazeteci Clark Kent olarak dünyada varlığını sürdüren Superman, kimliğini bilen Lois Lane ile birlikte. Ve büyük bir savaşın müdahili yapmış. Komşu ülkenin diktatör başkanını indirme palavrasıyla işgal başlatan bir ülkenin liderini kaçırıp korkutmuş. Böylelikle savaş çıkmasını önlemiş. Sinema, bu atılımın sonrasını anlatıyor.
Yeni sinemada klasik sinemalardan yadigâr kalan yegâne öge, Metropolis’te Clark Kent’in çalıştığı ve hâlâ matbu çıkan The Daily Planet gazetesi. Bir de Superman’in uçtuğu ve hayat kurtardığı kısa sahneleri de ekleyebiliriz. Her ne kadar Superman’in macerası olsa da bu aslında James Gunn’ın bilindik bir kainatı kendi yorumuyla tekrar inşa etme atağı. Örneğin, başkahraman olarak Superman’i tek konumlamıyor Gunn. Mister Terrific, Green Lantern, Hawkgirl üzere öbür harika kahramanları da görüyoruz sinemada. Zira Gunn kadro kıssaları anlatmayı seviyor “Guardians of the Galaxy” ve “The Suicide Squad”daki üzere. Yalnızca Superman’in kahramanlıklarını izlemek isteyenler için bu atılım sevilmeyebilir. Superman’e dünyanın kadim koruyucusu gözüyle bakan hayranları da yeni sinemada Gunn’ın mizah anlayışıyla uyuşmayabilir. Ancak yeni sineması sevecekler de bu nedenlerle sevecektir.
Superman’in mağlubiyetiyle başlayan sinema, Nolan’vari cep kainatı kısmı hariç karanlık tonu hiç kullanmıyor. Superman’in zaafları, kırılganlıkları ve düzgün niyetini mizahla, rengârenk bir atmosferde anlatarak insanların artık unuttuğu; müspet bakış, karşısındakine inanç üzere olağan pahaları hatırlatıyor. Gunn, karakterini şekillendirirken iki koldan ilerlemiş. Nolan’ın Batman’e kattığı üzere o da Superman’e seyircinin bile gerçek olmadığını düşündürecek kadar ‘keskin’ bir travma eklemiş. Başka atılımı ise Superman’i âdeta bir John Wick’e dönüştürmek olmuş. Üstün kahramanın yanına harika köpek Krypto’yu eklemiş. Krypto hem Superman’den rol çalmış hem sinemanın mizah damarını oluşturmuş hem de John Wick efsanesini farklı bir açıdan bilakis çevirmiş.
Gunn’ın “Superman”inde başrolde politik dokunuşlar var çokça. Sinemada ABD liderini direkt görmüyoruz ancak hükümete yakın çalışan teknoloji şirketinin işvereni Lex Luthor’u, Elon Musk’a benzetmek pekâlâ mümkün. Göçmenlerden, farklı etnik kimliklerden nefret eden Luthor’un müttefikinin, Rusçaya emsal bir lisan konuşan başka bir ülke lideri olması da dikkat alımlı. İşgal edilen ülkedekiler ise Orta Doğulu ya da Afrikalı görünümüne sahip. Bugünden bakınca İsrail-Filistin kontağı kurulabilir. Onları kurtarma misyonunun tekrar beyaz adama düşmesi de Hollywood’un değişmeyen klişesi. Lois Lane’in güzel bir gazeteci olduğunu vurgulamaktan diğer öne çıkan bir fonksiyonu yok kıssada.
Sonuç olarak James Gunn’ın “Superman”i klasik bakış yerine mizahı ve çoklu kahraman takımı ile DC cihanında yeni ve gösterişli bir başlangıç yapıyor. Travmasından politik göndermelerine kadar senaryosu da çok kalabalık. Bilhassa Amerikalı seyirciye mevcut siyasetlere karşın bir JFK umudu veriyor. Bundan sonra ise Gunn’dan üstün köpek Krypto’ya özel bir sinema bekliyoruz.
Rolüne yakışmış
Henry Cavill’den kostümü devralan David Corenswet, Cavill ile Christopher Reeve karışımı bir Superman olmuş. Perdeye de yakışmış. Benzemek bir muvaffakiyet ölçüsü olmasa da karakterini taşımış. Corenswet ve Rachel Brosnahan’ın ortasındaki kimya da tutmuş. Çocuksu siması Lex Luthor’la tam örtüşmeyen Nicholas Hoult ise kötücüllüğünü vurgulamak için hayli efor sarf etmiş.
