Çığlıklar ‘sessiz’ olsa da duyulur
Refika Ayşegül Uzun’un “Sessiz” isimli romanı bu mevzuyu ele alıyor. Başarılı ve genç avukat Lâl, mesleğin başından beri birlikte çalıştığı holdingin işvereni Haluk Bey’i tacize karşı savunma zorunda. Pekala nedir bu tezin aslı astarı. Lâl, Haluk Bey’e çok inanıyor, güveniyor. Onun asla bu türlü bir şey yapmayacağını düşünüyor. Lakin gönlünü kaptırdığı başarılı gazeteci Burak onunla birebir fikirde değil, yardımcısı Ali de. Üstelik bu davanın derinlerine indikçe Lâl’in geçmişine dair imajlar belirmeye başlıyor. Lâl gerçeği öğrenmeye çalışırken kendi geçmişiyle ve ailesiyle de yüzleşmek zorunda kalıyor.
Uzun, kitabında hafızanın oynadığı oyunlara dikkat çekiyor. Bayanların yaşadıklarını unutması ve hatırlamasını sorguluyor. Yaşanan ufak tesadüflerin geçmişteki acı anıları ortaya çıkarması fikrini takip eden kitapta hiçbir bayanın taciz karşısında ‘çaresiz’ olmadığının altı da kalın kalın çiziliyor. Elbette tacizi yapan kadar bilip de susanlar, çıkarı uğruna göz yumanlar da sorgulanıyor. Muharrir tüm bunları kendini ortaya çıkarmadan, öyküyü pak ve sade bir lisanla anlatarak yapıyor. Okuyucunun karşısına öyküyü seriyor, düğümleri atıyor, onları yavaş yavaş açarken hiç ortaya girmeden herkesin kendi hesaplaşmasını kendinin yapmasını sağlıyor. “Sessiz” ismi üzere sakin olsa da gerisindeki fırtınaları kapsıyor ancak tüm bu ‘katastrofik’ tabloda inançlı limanlar olduğunu da gösteriyor. ● Efnan Atmaca
