Bizim Çocuklar sınıfı geçti
Gelecek yıl ABD, Meksika ve Kanada’da Dünya Kupası düzenlenecek. Tarihte iki sefer gidebildiğimiz bu turnuvaya katılabilmek için güç bir yolumuz var. Çeke çeke dünyanın en formda iki kadrosundan biri İspanya’yı (diğeri Arjantin) çektik. Neyse bizim çocuklara güveniyoruz.
ABD’de ağır yağmur altında daha atmosfere alışmaya çalışırken golü yedik. En ülkü takımımızla çıkmadığımız maça alışmamız 15 dakika sürdü. O 15 dakikada Pochettino yordamı seri çıkışlarla korkuttular bizi. Sonrasında yavaş yavaş öndeki presimizle rakibi şaşırtmaya başladık. Arka arda gelen iki gol, bu presin eseriydi.
Açıkçası Eren, Orkun, Kerem, Merih, Oğuz ve Kenan, dönemi tıpkı süratle devam ettiriyor üzereydi. Gözbebeğimiz Arda vakit zaman Xabi Alonso’ya bildiri gönderdi adeta.
Rakibin atletik özelliklerinin yüksekliği ikinci yarının başında bozdu bizi. Alışılmış bunu söylerken birçoğu göçmen ailelerden gelen bu futbolcular hakkında Trump’ın ne düşündüğünü merak etmiyor değilim.
Bu maçın sonucundan çok sanırım Montella, birtakım oyuncuları başında şekillendirmeye çalıştı. Sakatlık olmazsa zati Arda, Kenan, Orkun, Kerem, Barış Alper üzere isimlerin yeri muhakkak. Epeydir unutulan Zeki’nin bilhassa atak çıkışlarında katkısı değerli. Kaleci Berke birinci sefer ulusal oldu. Makus oyna-madı lakin bence hala ulusal ekibin 1 numarası Uğurcan.
Sezon sonu hazırlık maçları zordur. Oyuncuların başında tatil vardır. Yeniden de Bizim Çocuklar, uzun dönemin akabinde hiç de üzücü oynamadılar. Yeni turnuvaya başlayacak fizikli bir gruba karşı berbat görünmediler.
Asıl problem eylülde. Yalnızca İspanya’yı değil, Gürcistan ve Bulgaristan’ı da düşünmeli. Zira birinci olamıyorsak play-off bileti için ikincilik de kıymetli.
