Bir Okan Buruk kıssası
Bu bir, “Düşene bir tekme de benden” yazısı değildir. Bu, üzerinde taşıdığı formanın tartısıyla ezilen ya da kişi zirvesine binen birinin kaleminden çıkan bir yazı da değildir. Bu, Galatasaray Teknik Yöneticisi Okan Buruk hakkındaki tespitlerin bir toplamı ve sergilemesidir.
Tarihler; 23 Haziran 2022’yi gösterdiğinde, “Florya’nın suyu”nu içen eski bir futbolcunun, (her ne kadar orta teknik yönetici Torrent olsa da), “Fatih Terim koltuğu”na gelişinin öyküsüdür.
Aslında öykü pek de düzgün başladı denilemez. Geldiği dönem, kiraladığı Haris Seferovic için Bafetimbi Gomis’i feda ediyordu. Lakin ne değişiktir ki; ligin birinci maçında 89. dakikada oyuna giren Fransız golcü, 90’da Antalya’ya golünü attı. Tıpkı halde 3. haftada Ümraniye’de 78’de oyuna girdi Gomis, 86’da golünü yaptı ve kadrosu birinci maçta olduğu üzere 1-0 kazandı. Kıssadan pay, 8 puan farkla şampiyon olan Galatasaray’a birinci üç haftada son dakikalarda oyuna giren Gomis, 6 puan kazandırdı.
Yine 2022-23 dönemi… Türkiye Futbol Federasyonu’nun gözdesi Rezerv Lig projesi, daha dördüncü hafta sonrasında bitirildi. Kim mi orada sarı-kırmızılı formayı giyiyordu? O yıl A kadroda yer bulamayan Barış Alper Yılmaz… Bir dönem sonra değişmez isim olacak olan Barış, o birinci periyot bile 25 müsabakada vardı. Ancak Rezerv Lig devam etse sanki ne kadar, nerede oynayacaktı?
Hadi gelin o periyot bonservis bedeli ödenip alınanlara birlikte bakalım mı? 15 milyon euroluk Nicolo Zaniolo yok, 3 milyonluk Sergio Oliveira yok, 2.5 milyonluk Leo Dubois yok, 1 milyon 750 bin euroluk Mathias Ross yok, Altay’dan gelen geleceğin sol beki Kazımcan Karataş yok…
Allah’tan 6 milyon euroya alınan Torreira güzel çıktı da… Yeniden birebir paraya gelen Yusuf Demir ise, ortaya karışık kaldı. Üç yıldır patlama yapmayı bekliyor. Ya patlayacak ya da elde patlayacak.
Ama 2022-23 Şampiyonu ya Cim-Bom; dokunma…
* * *
Gelelim bir dönem sonraya…
Mauro Icardi’ye verilen 10 milyon euroluk bonservis, herhalde anasının ak sütü üzere helal oldu. Arjantinli, Buruk’un ikinci döneminde da şampiyonluğa damgasını vurdu. 9.5 milyon euroya alınan Davinson Sanchez de, sarı-kırmızılılar ve Okan Buruk için artı oldu.
Ama ya tutmayanlar…
3 milyon 700 bir euroya gelen Kerem Demirbay, birinci döneminde uygundu, bu yıl nanay… Köhn 3 milyon 350 bin euroya geldi, yarım dönemde pili bitti. Öbür sol bek Angelino, Cim-Bom’da yoktu lakin daha sonra gittiği Roma’da kendini kimilerinin gözüne soktu.
Tete, Zaha, Ziyech, Ndombele; isim olarak büyüktü, lakin performans olarak küçüldükçe küçüldü. Bakambu hayal kırıklığı oldu, Carlos Vinicius, ortada yoktu lakin Kasımpaşa’ya attığı bir gol, tahminen de Galatasaray’ın şampiyon yaptı.
Yani velhasıl, tüm enteresan tercihler zincirine karşın, zafer yeniden Cim-Bom’un ve Okan Buruk’undu.
Buruk’un, Yunus Akgün ile Kerem Aktürkoğlu’nu ise hiç hatırlamaması gerek… Her ne kadar, “Futbolcular gitmek istedi” dese bile, gruba bakıp, “Beni oynatmaz” diyen Yunus mu yanılgılı? Tete’ye, Zaha’ya yer bulabilme ismine, çalışan dişliyi bozan, Kerem’i forvetin gerisine alan Buruk, “Ben ne yaptım” diye düşündü mü sanki?
Tabii ki bu yazdıklarımız, iki şampiyonluk getiren ve bu sezon da ligde namağlup giden hocaya… Yiğidi öldür, hakkını yeme demişler ya, burada Buruk’un hakkı teslim edilmeli… Lakin bu başarılardaki katkısının yüzdesi de ayrıyeten irdelenmeli…
Hocasına, “Bu ekibi sen mi şampiyon yaptın?” dediği sav edilen “öteki yaka”nın liderinin söyledikleri, bugün Galatasaray ve Okan Buruk açısından da geçerli mi?
* * *
Son kelam; Okan Buruk, her çağdaş insanın problemli devrinde başvurabileceği üzere, ruhsal olarak dayanak almalı… Zira son devirlerdeki vücut lisanı, ne kadar gerilimli olduğunu, krizler karşısında üzgünlüğünü-küskünlüğünü kolay muhakkak ettiğini de söylemeden geçmemeli…
