Bir merdiven 20 kişiyi kurtarabildi! Kartalkaya’daki kâbusu anlattı: ‘Sabah için sözleşmiştik’
Zeynep Dilara Akyürek / Milliyet.com.tr – 12 katlı Grand Kartal Otel konukları, her yorucu kayak günü yaptıkları üzere gece dinlenmek üzere odasına çekilmişti. Kısa mühlet sonra pek birçoklarını uyku sırasında duyduğu koku uyandıracak ve tatil için gittikleri otelden, canlarını kurtarmak için kaçma gayreti başlayacaktı. Çoğunluğu ahşap gereçten inşa edilen otel, bilinmeyen bir sebeple yanıyordu. Şimdi yangının kaynağı bilinmede de, restoran katında başladığı bilgisi gelmişti. Kayak yapmak, karla dolu 2 bin 200 metrelik bir zirvede, ıslak bir havada hiç bu kadar ‘can yakıcı’ olmamıştı. Pek çok öğrencisi otelde konaklayan Kayak Eğitmeni ve Spor Yorumcusu Necmi Kepçetutan da gündüz kayak eğitimi verdiği öğrencilerini tahminen de ‘son kez’ odalarına uğurladığından habersizdi. Gün aydınlandığında 8 saati aşkın müddettir yanan otelde o da öğrencilerine ulaşmaya çalışıyordu. Necmi Kepçetutan, 76 şahsa mezar olan otelde yaşananları Milliyet.com.tr’ye anlattı.
YANGININ GÖRÜNMEYEN YÜZÜ: ‘UÇURUM’
Grand Kartal Otel’deki yangın sürüyor, epeyce yüksekte bulunan otelde itfaiye takımları yangını söndürmek için yapılması gereken her şeyi yapıyordu. Başta durumun ciddiyetini anlamak bir cephesi uçuruma bakan otel için mümkün değildi. Tek bir tarafından itfaiye müdahalesi yapılabilen otelin, yalnızca alt katları ve çatısı yanıyor üzere görünüyordu. Oysa yapının uçuruma bakan cephesi kül olmak üzereydi. 2000 metrede konumlanan oteller, 15 günlük yarıyıl tatilinde çocuklarını memnun etmek isteyen aileleri ağırlıyor ve pek çok kişi için huzurlu bir kar tatili olması beklenen 21 Ocak gecesi alevlerin ‘karanlığına’ boğuluyordu. Gelen birinci bilgilere nazaran devasa otelde 10 kişi hayatını yitirmiş, 32 kişi yaralanmıştı. 1 can kaybı bile yürek yakmaya yeterken, saatler ilerledikçe yangının gerçek yüzü barizleşti. Otelin görünmeyen ve uçuruma bakan arka cephesi tamamen yanmıştı. 66’yı bulan can kaybı kayak tatilini, ulusal yas gününe çevirdi. Yangının başlamasının üzerinden neredeyse 24 saat geçtiğinde ise tablo artık daha acıydı. Ölenlerin sayısı 76’yı, ölümlerin acısı ise hesaplanamayacak dereceye yükseldi. Necmi Kepçetutan ve arkadaşları yangın anında 20 kurtuluşa ve acı ölümlere şahit olmuştu.
Necmi Kepçetutan, “Mini club vazifelisi arkadaşımız oda kapımızı çalınca uyandık. Acilen üstümüze bir şeyler alıp oteli terk ettik. Çıktığımızda restoran katında alevleri gördük. Otelin önünden cephesine geçtik, otel işçisi ve etraftakilerle 6’ncı 7’nci katlara merdiven dayayıp ortalarında çocukların da olduğu 20 civarında konuğu indirdik. Maalesef panikleyip atlayıp hayatını kaybedenler oldu. Beşerler camlarda yardım çığlıkları atıyordu. İtfaiye gelince daha üst katlara müdahale etti. Lakin maalesef kayıp çok oldu. Camdan atlayan bir kişiyi indirdik. Otelimizin hemşiresiydi. Konuşamadık, maalesef vefat etmişti Dilara. Yardım ettiğimiz konukların kimi ağlıyor kimi çocuğunu, kimi babasını soruyor kimi haykırıyordu” diye konuştu.
Oteldeki yangında hayatını kaybeden Çetiz ailesi
‘O SABAH İÇİN SÖZLEŞMİŞTİK’
Pek çok ‘veda’ öbür bir vakitte yine buluşmak üzere yapılıyordu. Bembayaz karlı zirvede cıvıl cıvıl çocuk sesleri yankılanıyor, kayak tatili her seferinde başarılı yeni sportmenler kazandırıyordu. Çetiz ailesi de tekraren kayak için Kartalkaya’ya gitmiş ve 5 kişilik ailede 20 Ocak gününden sonra kaymayı bilmeyen kimse kalmamıştı. Lakin hayatının son saatlerinde kaymayı öğrenmiş olmak, onların da varsayım edebileceği bir son değildi. Bu defa, sabah tekrar buluşup eğitime devam etmek için sözleştikleri hocaları Necmi Kepçetutan’a son sefer veda etmişlerdi. Kepçetutan, keyifli bir eğitim günün akabinde bir daha haber alamadığı Çetiz ailesiyle olan anısından şöyle aktardı:
“Şu ana kadar ulaşamadığım öğrencilerimiz oldu. Bir umut hastaneye götürülmüşlerdir diye düşünüyordum. Berbat haberler gelmeye başladı. Ankaralı bir aile vardı. Üç erkek çocuk Vedat, Sedat, Esat. Öğretmen anne Habibe, nörolog baba Ahmet. Onlarla birkaç yıl evvel kayağa başlamıştık. Dünya hoşu mütevazı iki ebeveyn. Cıvıl cıvıl bir aileydi. Gelmeden aradılar. Küçük oğulları için ders talebinde bulundular. Küçük Esat 4’üncü sınıf öğrencisi. Biraz ürkekti. Onu rahatlattık. Annesiyle de ders yaptık. O da ürkekti. Çok hoş bir ders yaptık. Sedat ile Vedat etrafımızda dolaşıp, “Hocam nasıl fiyakalı kayıyoruz” diye bize hava atarken Esat’a, “Sen artık babanla, ağabeylerinle kay” dedim. Anne memnundu, “Yarın bir ders daha yapalım hocam, çok düzgün oldu sağ olun” dedi, her zamanki mahcup edasıyla. ‘Senin başarın çok iyiydi’ dedim. Güldük, dün sabah için sözleştik ancak o ders maalesef gerçekleşmedi. Çetiz ailesi artık yoktu.”
‘EVİM ÜZERE HİSSETİĞİM YERİ BIRAKMAK ZOR’
Otelde kayak tatili yapan pek çok konuğu eğitim vermese dahi tanıyan, en azından bir kere olsun göz göze gelip gülümseyen kayak eğitmeni Necmi Kapçetutan için 2025, oradaki 27’nci dönemiydi. Hayatını kaybedenlerin yakınları için 21 Ocak gecesi büyük bir yıkım ve acı demekti. Ancak sağ kalanlar ve yangında kaygı dolu saatlere şahit olanlar için de yaşananlar büyük bir travmaydı. Necmi Kepçetutan 30 yıla yakın müddettir sürdürdüğü misyonuna devam edip edemeyeceğini, “Bu 27’nci dönemimdi. Olağan ki yapmak isterim. Kaideler neyi getirir bilinmez. Büyük bir travma yaşadık lakin konutum üzere hissettiğim bir yeri bırakmak benim için çok zor” sözleriyle anlattı. Kepçetutan, kelamlarını, öğrencilerini ve tanıdıklarını kaybetmenin hüznünü söz ederek şöyle noktaladı:
“6-10 yaş ortası dünyalar tatlısı iki öğrencimi, yıllardır buraya gelen Orduspor eski başkanı, gazeteci Nedim Türkmen’i, eşi ve iki çocuğunu kaybettik mesela. Yemekten sonra şakalaşırken sohbet etmiştik. Tatile geldikleri yer maalesef hayatlarının bittiği yer oldu. Çok üzgünüm hem de çok. O konuklarla ders yapmasam bile birçoklarında tanışıklığımız, sohbetimiz vardı.”
