Attila Gökçe’den Jose Mourinho’ya büyük reaksiyon: Yuh, bu ayıba Oskar (!) verilir

Ziraat Türkiye Kupası çeyrek final gayretinde Fenerbahçe Kadıköy’de Galatasaray’ı ağırladı. Derbiyi 2-1 kazanan sarı-kırmızılı ekip yarı finale ismini yazdırdı. Spor müellifleri güçlü derbiyi yorumladı.

BU AYIBA OSKAR (!) VERİLİR – ATTİLA GÖKÇE (MİLLİYET) 

Bunlar Türk spor tarihine ikinci meşrutiyetin ilan edilmesinden sonra gurur dolu sayfalarla büyük olaylar yazmışlar… Çok büyük zaferleri, çok büyük yıldızları yurt içinde ve yurt dışında kazanılmış bir çok muvaffakiyetleri var. Onca muvaffakiyetin, şiir lezzetindeki maçların geldiği noktada evet büyük bir rekabet var lakin birbirlerine hürmet duymayan bu futbol jenerasyonlarına güzelliği, sportmenliği, hakkaniyeti kimler anlatacak?

Öyle bir geleneğimiz var ki, maçlara çıkan kadrolar seyirciyi selamlarken “sağ ol, sağ ol” diye selamlıyor… Keşke o selamdan sonra karşılıklı hürmete, centilmenliğe, beyefendiliğe de şahit olabilseydik.

‘SPORTİF MUVAFFAKİYET BEŞ KURUŞ ETMEZ’

Olmuyor, arkadaşlar bu şımarıklığı bitirmenin, nezaketi takıma alıp oyun alanına taşımanın bir dermanı yoksa, sportif muvaffakiyet beş kuruş etmez… O berbatlıktan spor ismine hiç bir onurlu örnek oluşturulabilemez… Yol yakınken hürmet ismine, barış ismine, dayanışma ismine bir şeyler yapın da Türk futbolu sizin bu kahramanlığınızı yazsın… Ne o, çok kral golcüleriniz varmış… Bize ne… Siz çok kral şahsiyetler oluncaya kadar ben susuyorum… Umarım, gerçek dersler de çıkarırsınız…

‘FUTBOL AYIPLARINDA OSKAR (!) ALIR’

Şimdi gelelim maça… Hakem Cihan Aydın penaltıda doğu karar verdi… Maçın sonucunu etkileyecek olumsuz uygulaması yoktu. Maç sonrası çıkan mahcubiyet sırasında Cihan Aydın kırmızı kartlarını isabetle kullandı. Maçın sportif gerçeği Galatasaray’ı yarı finale taşıdı. Bu oyunda sanırım, Mourinho’nun öz tenkit için kendine birkaç dakika ayırması gerek. Meslektaşı Okan Buruk’un yüzüne vurması da futbol ayıplarında oskar (!) alır… Yanisi yuh!

KORKAKLAR HER GÜN ÖLÜR – TAYFUN BAYINDIR (MİLLİYET)

Ve bu dönem da Fenerbahçe için bitti… Bu sonucun bir numaralı sorumlusu tartışmasız Jose Mourinho’dur. Son devirlerde hiçbir teknik adam elinde çok daha zayıf takım olmasına karşın, Mourinho kadar korkak ve berbat futbol oynatmadı. Kadıköy’de kazanmak için oynadığın maça evvel rakibi durdurmak hatta rakibi değil, yalnızca Osimhen’i durdurmak üzere bir planla çıkan hoca, dünyanın en uygunu de olsa korkaktır. Haftalardır işleyen bir nizamı ‘aman Osimhen gol atmasın’ diye bozarsan senin de fiyakanı Kadıköy’de bozarlar…

‘BÜYÜK KORKAKLIK’

Mert Müldür ve önünde Oğuz haftalardır olağanüstü performans sergiliyorlar; sen hangi akla hizmet bilinmez, sakatlıktan yeni çıkmış Osimhen’e daima ezilmiş Çağlar ile başlıyorsun. Evvelki bütün büyük maçlara bakalım, Dzeko-En Nesyri ikilisi çoğunlukla tehdit olmuşlar, sen koşmayan, fizik gücü yetersiz Talisca’dan medet umuyorsun… Bu asla büyük hocalık değil, bir defa daha tekrarlıyorum büyük korkaklıktır.

Bir birinci 45 dakika izledik, Galatasaray’ın soyunma odasına 5-0 ile gitmemesinin nedeni şanssızlık ve beceriksizlik. Fenerbahçe’nin orta alanı yoktu. O birinci 45 dakikada yalnızca iki defa üç pas yaptılar, onlardan birinde de Szymanski’nin ofsaytımsı golü geldi. Tüm ekip beceriksizler ordusu üzereydiler. Hepsi top kaybetme yarışına girmişlerdi. Lakin işte o Szymanski’nin ofsayt mıdır, değil midir anlayamadığımız golü soyunma odasına bir umutla götürdü sarı-lacivertlileri. Büyük hayal kırıklığı yaşayan taraftar ikinci yarının başında ‘acaba mı?’ dedi. Hatta bir orta beraberlik için umutlandılar bile. Lakin atı alan Kadıköy’ü de geçmiş, Üsküdar’ı da geçmiş, Kemerburgaz’a adımını atmıştı bile…

‘ŞAMPİYONLUK KAF DAĞI’NIN ARKASINDA’

Taraftara yazık, doğum gününü acı bir biçimde kutlayan Lider Ali Koç’a yazık, yazık da yazık. Daha evvel söylemiştim, yazmıştım, bir sefer daha tekrarlıyorum; Fenerbahçe için ligde şampiyonluk Kaf Dağı’nın gerisinde. Dünkü Galatasaray’ın, bu Osimhen’li Galatasaray’ın bundan sonra kolay kolay ligde puan kaybedeceğini sanmıyorum. Dünkü galibiyetin morali Galatasaray’ı kupada da şampiyonluğa taşır ve bu hiç de sürpriz olmaz.

Okan Buruk’u da ayrıyeten kutluyorum. Dünyanın 1 numarası olduğunu argüman eden bir hocaya, üçüncü sefer mükemmel bir ders verdi. Ve korkakların her vakit, cesurların ise yalnızca bir kere öldüğünü kanıtladı. Ve son kelamım Mourinho’ya… Bükemediğin eli öpeceksin. Meslektaşının burnunu sıkmak sana hiç yakışmadı, utanmalısın!

BÜKEMEDİĞİN BİLEĞİ ÖPECEKSİN – HALİL ÖZER (MİLLİYET)

Galatasaray dün yarı finale yükselirken herkesin şapka çıkarması gereken bir futbol oynadı. Hakkı olanı aldı. Rakibini her tarafıyla futboldan soğuttu.Öyle bir birinci yarı izledik ki ben Fenerbahçe’nin Galatasaray önünde bu kadar ezildiği bir 45 dakika bugüne kadar izlemedim.

Hani Galatasaray 13 – 14 kişi oynadı desek şaşırtan olmaz. Sahanın her yerindeydi Galatasaray. Bu dönemin tahminen de en düzgün futbolunu oynadı. Kusurlu tek kul yoktu.

‘BARIŞ ALPER GÜNÜNDE OLSA 4-5 OLURDU’

Ne konum verdiler ne de rakiplerine şut attırdılar. Pas yüzdesi en üst seviyedeydi. Rakip alanda bastılar, rakiplerini çıkarmadılar, nadir ataklarda da nefes aldırmadılar. Şöyle yazayım şayet Barış Alper gününde olsa birinci yarı 4 ya da 5 olurdu.Fenerbahçe o kadar çok pas kusuru yaptı ki saymayı unuttum. Güya ekip öğle maraton koşmuş maça o denli çıkmıştı. Bu makus manzaranın hiçbir açıklaması yok. Natürel bir de taktiksel durum var.

Galatasaray’ın alana çıkardığı takımın ne yapacağı muhakkak. Uzun toplar Osimhen, Yunus ve Barış ile rakip kaleyi zorlama. Yani bunun Mourinho’nun anlamaması mümkün değil. Lakin ortada tedbir ismine hiçbir şey yoktu. Rakibin taktiği tıkır tıkır işledi. Ve üstelik rakipte Osimhen üzere bir silah bulunuyor. Adam en rahat maçlarından birisini oynadı. İstediği her yerden şut attı. Baş vurdu. Asist yaptı. Hiç kimse dur demedi. Aşikâr ki Mourinho tedbiri Allah’ın hikmetine bırakmıştı.

‘OYUNUN HAKİMİ TEKRAR G.SARAY’DI’

Herkes maçın farka gideceğini düşünürken Szymanski’nin hiç yoktan Kostiç tarafından yaratılan attığı gol geldi. Pekala bu gole karşın ikinci yarıda değişen bir şey var mı? Hayır yok. Oyunun hakimi yeniden Galatasaray’dı. Tekrar durumlar yakaladılar. Lakin atamadılar.

Fenerbahçe ise kaos futbolunu tercih edip rakibe yüklendi. Lakin yüklenirken ne denetim vardı, ne tertip? Artık sayıyorum. Fred, Amrabat, Oğuz, Szymanski, Kostiç, Çağlar bu dönemin en makus topunu oynadı. Bu kadar adam berbat oynuyorsa Fenerbahçe’nin bu maçı kazanma ihtimali ne olabilir ki? Üstelik karşında dönemin en âlâ topunu oynayan bir Galatasaray karşısında.

Yani bükemediğin eli öpeceksin. Yani Okanball futbolu klasik Mourinho futbolunu ezip geçti. Bence bu maçın özeti bu. Fenerbahçe kulübesinde güya hoca yoktu. Herhalde bu maç Portekizli hocanın tarihinde kara bir sayfa olarak kalacak. Sonuç olarak Galatasaray sonuna kadar hak etti. Son dakikalarda bir gol yeseydi ve maç uzatmaya gitseydi sahiden yazık olacaktı.