Aman risk almayalım

Ben anlamadım… Bütün hafta beşerler niçin bu kadar heyecan çekti… O denli bir futbol ki klasik bir al gülüm var gülüm. Ya da ne şiş yansın ne kebap… Alan razı satan razı…
Başka tabir var mı bilmiyorum… Biri maçı kazansa lig bitecek, oburu kazansa üç puan yaklaşacak.
Ama yok…
Biraz Fenerbahçe bastırdı. Galatasaray hiç gelmedi…
Öyle ki durumu yok…
18’e gidemediler…
Takımın ayaklarına güya gülle bağlanmış üzere atağa çıkıyorlar. Üç ayda bu ekibe ne oldu bu türlü anlamak mümkün değil. O yüzden Galatasaray’ın Avrupa’dan elenmesine şaşırmamak lazım.
Fenerbahçe ise 100’de 100 denetimli oynadı. Aslında son vakitlerde bu işi çok yeterli yapıyor. Fakat Belçika’daki üzere kaleci yanılgı yapacak o denli gol yiyecek. Onun dışında duvar.
Osimhen tahminen hayatının en vasat maçını çıkardı. Tek top alamadı. Güzel Dzeko ile Faslı golcü de o denli.
Çünkü iki hocada tıpkı başta. Emniyet ön planda…
Jandarma, polis, bekçi hepsini gol yememek için dikmişler…
Sonuçta kimse keyifli değil. Yalnızca Galatasaray ortadaki farkı korudu o kadar.
Peki Mourinho neyi düşündü?
Onu bilemedim.
İyi savunma yapayım ortaya da bir gol sıkıştırırım diye düşündü. Diğer açıklaması yok. O da olmadı. 2. yarı Djiku’nun başında Muslera’dan dönen topa Tadiç güzel vursa bütün plan işleyecekti. Zati bu maçta bu durumdan diğer konum var mı bilemedim. Bence yok, düşünüyorum yok.
Tabii bu maçın diğer bir değeri var. Toplumsal medya trollerinin iflası. Bütün hafta o denli yaygara kopardılar ki.
Ama Vincic o denli bir idare gösterdi ki bizim Türk hakemlerini maç yönettiğine pişman etti. Lakin farkındalar mı bilemem.
Bir derbi bu türlü yönetilir. Öbür türlü yönetilemez. Ancak olağan bizim ülkede utanma duygusu var mı?
Elbette yok. Herkes yazdığı ile kaldı….
Kimsenin risk almadığı bu müsabakada Galatasaray’da Lemina ile Muslera…
Fenerbahçe’de kaleci dahil tüm savunması ve 2. yarıda Fred. O kadar. Öne çıkanların sayısına bakın maçın yorumunu yapın.