Almanya’dan Karadeniz’e dönüş! 6 yıl sıkıntı geçti: ‘Robot olacağıma, Türkiye’de insan olurum’
Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – 35 yaşındaki Uğur Gedik, İstanbul Sarıyerli. 2012-2016 yılları ortasında İstanbul’da şahsî spor eğitmeni olarak kendi işini kurdu, birçok ünlü isimle çalıştı. Fakat yıllar içinde kentin gerilimi ağır gelmeye başlayınca kırsalda sade bir ömür hayali kurdu. Ne var ki o devir şartlar buna müsaade vermedi. Hayalini bir müddetliğine rafa kaldırarak İstanbul Büyükçekmece’de bir spor salonunun yöneticiliğini üstlendi. 2018’de evlenip hayatını burada kurdu. Ancak yazgının onlar için öteki planları vardı. Almanya doğumlu eşiyle birlikte, 2019’da aldıkları radikal bir kararla Türkiye’den ayrılıp Almanya’ya yerleştiler.
‘OKULLARDA VE İŞ YERİNDE DIŞLANMA VE ÖTEKİLEŞTİRME VAR’
“Bu karar ani ve plansız bir karardı. Yalnızca imkanımızı görmek ve deneyimlemek istedik” diyen Uğur Gedik, “Almanya’da 6 yılımızı geçirdik ve bu süreçte çeşitli işlerde çalıştım. Metal fabrikası, eser paketleme, en son ve daha uzun mühlet çalıştığım iş ise restorancılık oldu. Almanya’dan dönmemizi tek bir sebebe bağlamak hakikat olmaz. Bizim için kıymetli ve etkileyici birkaç sebebimiz var. Bu sebeple Türkiye’ye dönmek için planlar yapmaya başladık. Hangi kente dönmeliyiz yoksa köye mi göç etmeliyiz? Bunların artılarını ve eksilerini düşünerek memleketimize ve köyümüze yerleşme kararı aldık. Trafikten ve kentin farklı gerilimlerinden uzak olmak, kendi işimizi yapmak istedik. Bununla bir arada ailemize ve birbirimize vakit ayırabilmek bizim için değerli bir etken” diyerek şunları söyledi:
“Almanya’dan dönmemizle ilgili en kıymetli ve etkileyici olan şeylerden biri şuydu: Oğlum bir trafik kazası geçirdi, kaza olabilir elbette, fakat polisin kazayı yapan Alman şoföre karşı olumlu ayrımcılık yapması ve bize karşı olan tavrı bizi çok etkiledi. Bununla bir arada küçücük bir çocuğa çarpan bu şoföre hiçbir alkol yahut uyuşturucu testi yapmamaları bizi çok şaşırttı. Bu kazanın olduğu yer, bir oyun sokağı olduğu halde bizim ağır isteklerimize karşın sürat sonunun çok üzerinde araç kullanan bu bireye hiçbir test yapılmadan bir tutanak tutup özgür bırakıldı. Sonrasında oğlumu ambulans ile hastaneye götürdük ve bacağında 3 farklı yerde kırık olduğu tespit edildi. Bacağında kalıcı bir hasar olup olmayacağı şimdi belirli değil fakat çarpan kişi özür dilemek yerine bilakis benden şikayetçi olmaya kalktı. Bu ve gibisi sebeplerle bizde ülkemize dönüş yapma kararı aldık. Oğlumun hâlâ fazla hareket ettiği vakit bacağında ağrı olabiliyor. Ne yazık ki makus anılarımız da var. Ayrıyeten okul ve iş yerlerinde ismi konmayan bir dışlanma ve ötekileştirme sıklıkla yaşanabiliyor.”
‘ALMANYA’DA ÇALIŞIP, BİRİKTİREREK HİÇBİR ŞEY YAPAMADIK’
3. yıllarında Almanya’da yaşamak istemediklerine karar verdiklerini lisana getiren Gedik, “O süreçte, Türkiye’de bir sistem kurmaya çalışıyorduk. Bunun için de İstanbul Büyükçekmece’deki dairemi sattım ve köye mesken yapmaya başladık. Bununla birlikte fındık bahçesi de satın aldık. Fındık getirisi ile Anguslarımızı aldık. Yani Almanya’da çalışıp biriktirerek bir şey yapamadık, lakin kendimizi geçindirebildik” bilgisini paylaştı.
“Almanya’da alım gücü evet çok yüksek lakin konut almak artık hiç kolay değil ve kirada yaşamak nitekim genç çiftler için çok sıkıntı bir hale gelmiş durumda” diyen Gedik ailesi, “İş yerleri çok fazla taşeron ile çalıştığından çalışanların hakkı da bu biçimde azalıyor ve tam manasıyla taşeron firma olmadan itimat duyabilecek formda iş yerleri kendi bünyesine artık personel neredeyse almıyor. Bu sebeple birçok genç garantisiz bir biçimde çalışmak istemiyor. Bunları kendimiz de deneyim ettik eskisi üzere bir iş yerine girmek ve orada hoş yarar sağlamak, senelerce çalışmak artık mümkün değil çoklukla mukaveleler çok kısa periyodik yapılıyor, gereksinim duyulmadığı anda da işsiz kalıyorsunuz” bilgisini paylaştı.
‘TÜRKİYE’YE DÖNDÜĞÜMÜZ İÇİN BEŞERLER BİZE ÖFKELİYDİ’
Herkesin hayattan beklentisi, yaşamak istediği ortam ve katlanmak istediği şeylerin farklı olduğuna dikkat çeken Uğur Gedik, “Bu göç sürecinde en mana veremediğimiz olay ise, insanların Türkiye’ye döndüğümüz için bize bazen öfkeli ve saygısızca konuşmaları. Meğer Türkiye’den göç edenlere bu türlü bir mobbing uygulanmıyor. Bence her ikisi de hürmet duyulması gereken şeyler. Gitmek yahut gelmek, herkes istediği ve keyifli olduğu yerde yaşamalı” sözlerine yer verdi.
Çevrelerinde, Türkiye’ye dönmek isteme kararlarına çok olumlu yansılar almayan aile, “Ancak kararımıza hürmet duyuldu. Bize kendi fikirlerini, deneyimlerini lisana getirdiler ancak, kimsenin olumsuz büyük bir yansısı yahut davranışı olmadı. Köyümüzdeki beşerler da güler yüzlü ve sevgi dolu beşerler diyebilirim. Almanya’nın havası üzere insanları da bana çok soğuk geldi. Bizim ailemize yakın olmak ve gerilimden uzak olmayı istememiz de yeniden belirleyici sebeplerimizden. Almanya’da bizi rahatsız eden birinci faktör elbette ırkçılık ve dediğim üzere insanların soğuk, donuk olması. Bunlara hayatımızın her alanında ve daima maruz kalarak yaşamak ve çocuğumuza da yaşatmak istemedik. Elbette, Almanya’nın hoş yanları da var fakat ırkçılığa ve bu soğukluğa maruz kalarak yaşamaya kıymet bir ülke olarak görmedik” diye konuştu.
‘ALMANYA’DA GÜNLÜK HAYATTA ÇOK FAZLA GERİLİMLE YAŞIYORDUK’
Köyde yaşayan insanların yaş ortalaması ve nüfusun çok az olması aileyi şaşırtan muhakkak başlı olaylardan biri olmuş. ‘Yaş ortalaması çok yüksek olduğundan hayvancılığın yok denecek kadar az olması da şaşırdığımız öteki bir olay’ diyen Gedik ailesi, “Köydeki toplumsallığa gelirsek, bu pek mümkün olmuyor lakin kent merkezine yakın olduğumuz ve ulaşımda sorun yaşamadığımızdan bu sorunu da aşabiliyoruz. Kendi işini yapmak çok hoş lakin bir o kadarda güç olabiliyor, 7/24 ilgili olmak işinin başında olmak zorundasın. Köyde bazen kentteki konfor olmayabiliyor ve bu vakit zaman insanı zorlayabiliyor. Burada da ailemizin dayanağı devreye giriyor ve bu bize çok düzgün geliyor. Çocuğumuz da burada çok memnun. Oğlumuz Hakan bizimle birlikte vakit geçirmeyi çok seviyor. Hayvanlarla ve tabiatla iç içe olmak onu müspet etkiliyor. Maalesef köyde yaşıtları yok fakat yazın köye gelen çocuklarla oynayabiliyor” deyip şu bilgileri paylaştı:
“Burada güne daha erken başlıyoruz ve işimiz akşama kadar sürüyor. Yemek ortalarında konuta gelip dinleniyoruz. Bedensel işimiz yorucu ve çok olsa da, zihinsel olarak daha zinde hissediyoruz. Almanya’da günlük hayatta çok fazla gerilimle yaşıyorduk ve oradaki sıkıcı hayat olmadığından, doğal olarak köy ve hayvanlarımız psikolojimize âlâ geliyor. Köyümüzde fındık ve çay tarımının yanı sıra angus besiciliği ile geçiminizi sağlıyoruz. Hayvancılığa yeni başladık. Hayalimiz kendimizi bu alanda geliştirmek ve işimizi büyütmek. Ayrıyeten, içerik üretmeye çalıştığımız Almanya’dan Köye Göç isminde Youtube kanalımız ve toplumsal medya hesaplarımız var. Almanya’da restorancılık alanında edindiğim deneyimleri ileride kendi restoranımızda kullanmak istiyorum. Ürettiklerimizi kendimiz işlemek ve insanlara sunmak istiyoruz. Bu alanda deneyimli olmam bu hayalimiz için büyük bir artı.”
‘SADECE MADDİ BEKLENTİLERLE KÖYLERİNE DÖNERLERSE MEMNUN OLMALARI ZOR’
‘Eğer bizim üzere kesin dönüş kararı verenler varsa kendilerine sormaları gereken soru bize nazaran çok net’ diyen Gedik ailesi, “Hayattan beklentileri ne? Bu türlü kararları ona nazaran şuurlu bir halde vermek gerekiyor. Öncelikle köyü ve yapacakları işi katiyen sevmeliler. Sadece maddi beklentiler için köye dönmeleri sonucunda memnun olmaları çok sıkıntı olacaktır. Ne iş olursa olsun birdenbire bir şeye karar verip hareket etmeden, hazırlık ve plan yaparak bir yola çıkmalarını bu tarafta çok araştırma yapmalarını tavsiye ediyorum. Almanya’da hayat genel olarak monotondu. Köyde ise çok istikametli, renkli bir ömür var” tabirlerine yer verdi. ‘Göç kararlarını verdikten sonra eşiyle birlikte bu kararı hayata geçirmek ismine maddi ve manevi hazırlık yaptıklarını lisana getiren Uğur Gedik, kelamlarını şöyle sonlandırdı:
“Bunu yaparken vakit zaman çok zorlandık, artık ise bunlar için ‘iyi ki yapmışız’ diyoruz. Düzgün ki plansız, apansız gelmedik ve yeterli ki birbirimizi bu yolda destekleyip, bunun için çabaladık. Yolumuz ve gayretimiz hâlâ devam ediyor, bunları yeniden birbirimize takviye ile aşmayı umuyoruz.”
