Mert Aydın yazdı: Yeni döneme hazırlar mı? Osimhen – Icardi ikilisi Nobel getirir!

Türkiye Ligi’nde birçok maçta iki golcüyü oynatmak ekip dinamiğini bozmayabilir. Lakin Şampiyonlar Ligi’nde saha içi istikrarı o kadar değerli ki… Şayet Okan Buruk, buna deva bulursa, kendi seçeceği rastgele bir kolda Nobel mükafatına bile aday gösterilebilir.
Türkiye Ligi tarihinde çok büyük dünya yıldızlarının transferini gördük. Futbolumuz şimdi çamurla karışık yarı çim alanlardan yeşile kavuşmaya başlamışken, Schumacher ve Pfaff üzere sokaktaki rastgele bir Avrupalı’nın tanıyabileceği adamlar geldi ülkeye. Hagi’den Anelka’ya, Guti’den Nani’ye, Quaresma’dan Alex’e, Sneijder’den Pepe’ye, Roberto Carlos’tan Jardel’e, Van Persie’den Simao’ya kimler kimler geldi geçti. Kulüplerin harcama kabiliyetleri arttıkça (doğal ve yapay şekilde) ikna edilebilen oyuncu düzeyi yükseldi. Ne var ki, Anelka ve Sneijder örneklerindeki orta periyodu yakalama hüneri dışında genelde bu yıldızların piyasasındaki düşüş yardımcı oldu transferlere.
Belki de yeni döneme girerken Galatasaray topluluğundaki memnunluk yalnızca art geriye gelen 3 şampiyonluktan ileri gelmiyor. Lakin bu 3 şampiyonluğun tetiklediği Osimhen transferinden gelen bir özgüven patlamasının ürettiği bir memnunluk. Geçen dönem başındaki kiralama süreci Sneijder sorununa benziyor. İşin içinde yeniden Antonio Conte’nin olması da gayreti.
Ancak en optimist Galatasaray taraftarı bile bu yaz (hatta yaygın görüş geçtiğimiz kış gideceği yönündeydi) Osimhen transferinin gerçekleşme ihtimalini yüksek görmüyordu. Konuşulan paraların büyüklüğünü düşünürsek ümitsizliğin kaynağını anlayabiliriz. Galatasaray’ın oyuncuyu ikna etmesinin avantajına özellikle Premier Lig takımlarının ilgisizliği eklenince Suudi Arabistan sermayesinin haşmeti Osimhen’in futbol aşkına yenik düştü.
Şimdi Galatasaray topluluğu, dünyanın en tesirli santrforlarından birini almanın zevkini çıkarıyor. Öbür taraftan esasen Okan Buruk’un sistemine alışmış, ligimizin istikrarlarını bilen bir oyuncu var. Geçen döneme, “Victor Osimhen sezonu” damgasını vurmak ne kadar anlaşılabilir bir şeyse, bu kere de tıpkı performansı beklemek anlaşılır bir durum. Osimhen’in Taş Devri’ndeki Bam Bam misali fizikî gücü ve natürel ki destansı adanmışlığı o kadar değerli ki günümüz futbolunda.

Arıza çıkaracak mı?
Galatasaray’da teknik takımın asıl düşünmesi gereken bahis, ekibin birebir vakitte Mauro Icardi’ye sahip olması. Büyük bir golcüden ve taraftarın sevgilisinden bahsediyoruz. Geçen dönem yaşadığı büyük sakatlık, Okan Buruk’un tatsız seçimler yapmasına mahzur olmuştu. Artık bu ikiliyi birlikte oynatabilecek mi? Oynatamazsa mesela Icardi tüm güleryüzüne karşın arıza çıkaracak mı?
Türkiye Ligi’nde birçok maçta ikiliyi oynatmak kadro dinamiğini bozmayabilir. Lakin Şampiyonlar Ligi’nde saha içi istikrarı o kadar kıymetli ki! Elde Sara, Barış Alper, Sane ve Yunus varken, Icardi-Osimhen ikilisiyle oynamak dışarıdan güç görünüyor. Şayet Okan Buruk, buna deva bulursa, kendi seçeceği rastgele bir kolda Nobel mükafatına bile aday gösterilebilir.
Özgüven patlaması
Bu dönem şu ana gelinen noktada Galatasaray özgüven patlaması yaşıyor. Bunun olumlu yansıması lakin eksiklerin tamamlanmasıyla olur. Avrupa’da geçen yıldan daha dinamik, oyunun iki tarafını daha düzgün oynayan bir gruba gereksinim var. Sağdan, soldan saldıran lakin oyunun denetimini kaybetmeyen bir ekip ortaya çıkarmak istiyor Okan Buruk.
Şunu unutmamak gerekir. Bu sezon lig şampiyonluğu kadar Şampiyonlar Ligi’nde cins da hedefleniyor. Art geriye gelen şampiyonluklara karşın geçtiğimiz dönemlerde yaşanan erken Avrupa vedaları tekrarlanırsa Okan Buruk açısından tenkit oklarıyla uğraşmak zorlaşır.
Galatasaray, döneme net bir biçimde favori olarak başlıyor. Eylüle kadar yapacağı transferler, Şampiyonlar Ligi macerası, Icardi-Osimhen zenginliğini nasıl kullanacakları ve kaleci tercihi bunu sürdürüp sürdüremeyeceklerini gösterecek. Kimse artık, “Ama Fenerbahçe’yi geçtik” sloganıyla tatmin olmayacaktır.
Sara, Avrupa’da başa bela olur
Orta saha için İlkay’dan Hakan’a çok isim konuşuldu. Torreira üzere bir güç santrali varken, ortalığı derleyip toparlayacak bir beyne muhtaçlık var. Sara daha önde oynamayı seviyor. Okan Buruk, bunu yapmayı da deneyebilir. Ancak âlâ bir regista her şeyi değiştirebilir. Lemina ve Torreira özgürleşir. Bu türlü bir transfer, hocanın açıklamaları taraf değiştirme gayesiyle yapılmıyorsa birinci düşünülen sınıflamasına girmiyor. Sara’nın bu bölgede ahenk sağlayamaması tekrar altını çizelim ligden çok Avrupa’da başa bela olur.

Galatasaray’ın bilhassa sağ kanadıyla ilgili bek arayışında olması olağan. Geçen dönem ortasında beyaz atlı prens zannedilerek alınan Frankowski bildiğiniz kurbağa çıktı. Yerine bu atak kadrosuna uyacak biri gerekiyor. Sallai orada da yedek olarak imdada yetişir ama Şampiyonlar Ligi diğer bir düzey.
Savunmanın ortasında bile Abdülkerim ve Sanchez’in şık ve yararlı iştirakinin yeni alternatiflerle gerçek bir holdinge dönüşmesi gerek. Cuesta faciası hala akıllarda. O bölgeye yapılacak yanlış ekleme, beklenmedik anlarda beklenmedik yaralar açabilir.
Yine Okan Buruk’un Lazio sonrası açıklamalardan anladığımız bu hususta arayış sürüyor. Zira Şampiyonlar Ligi’nde bir sakatlığın, bir eksiğin nelere mal olabileceğini biliyoruz.
Evladiyelik kaleci aramıyorlar
Kaleci sorunu değerli… O yüzden de Galatasaray işi bilerek yavaştan alıyor. Alışılmış ki konuşulan isimlerden anlaşılan, Muslera üzere evladiyelik değil, Galatasaray’ın kısa vadede Avrupa’daki maksatlarını karşılayacak bir isme bakılıyor.
Şunu söyleyelim. Bahsedilen kalecilerin hepsi çok güzel. Lakin Muslera’nın geride bıraktığı miras yalnızca kalecilik yeteneklerinden ibaret değil. Bundan sonra tarihin en güzel kalecileri sıraya geçip her hafta Galatasaray kalesini korusalar bir taraftar çıkıp, “Muslera olsa yemezdi” diyebilir.
Şu ortalar, “Günay oynasın” kelamlarını çok okur ve duyar olduk. Önder karakteri ve kolay yanlışlardan uzak kaleciliğiyle takdir edilen bir oyuncu. Hakikat ama Şampiyonlar Ligi düzeyinde çevrilmezi çeviren kaleci gerekiyor. Günay’ın şu andaki rolü hakikat. As kaleci sakatlandığında size, “Eyvah” dedirtmeyecek biri geride beklemeli. Günay, bu kişi. Son Lazio maçı, onun ismine uygun geçmedi. Maç sonrasında Okan Buruk’un, “Önceliğimiz kaleci” sözleri kıymetli. Lakin görünen o ki ligin birinci maçında büyük bir sürpriz olmazsa kalede Günay olacak.
Leroy Sane can yakacak
Sane ile ilgili konuşan çok. Manchester City ve Bayern’de yıllarca oynamış bir Alman ulusal oyuncuyu yetenekli ancak büyük ekiplerde olmamış bir Zaha ile karşılaştırmak çok acayip. Büyük ekipler, bu tip futbolcuları yönetim edebilmelidir. Bu düzeyde hiçbir futbolcu, “Boynu bükük Küçük Emrah” karakterinde değildir. Onları alırken egolarını da alırsınız.
Oyun zekası yüksek, dripling ve hakikat koşu yetenekleri olan bir dünya yıldızının getirilerini ön plana çıkarmak durumundadır teknik adam. Sane’nin varlığı hem kanatta hem de gerekirse forvet ardında Buruk’un elini rahatlatacaktır. Skora katkı yapabilen kanat forvet herkesin düşü. Tahminen babası Süleyman, Türkiye’de oynayamadı lakin oğlu Leroy can yakacak. Şampiyonlar Ligi düzeyinde bu çapta bir oyuncuya sahip olmanın yararlarını görecek Galatasaray.
Barış Alper ve Yunus, bu rekabet içinde daha fazla rotasyona girebilir. Geçtiğimiz devirde sağladıkları randımanı tekrar ortaya koymaları gerekecek. Özellikle Şampiyonlar Ligi maçlarındaki performansları, tahminen de muhtemel Avrupa transferlerinin yolunu açacak. Dedik ya, skor üretici kanat forvet gibisi yoktur. Mertens sonrası, onun yokluğunu aratmamak bu kümenin birinci vazifesi olacak.