Dünyayı annelerin gücü kurtaracak
Müjde Işıl – DC’nin “Superman”i tekrar başlatma atağı tüm dünyada heyecanla karşılanıp gişede yüz güldürürken Marvel da benzeri hamleyi “Fantastic Four” için yaptı. Daha evvel dört defa perdeye gelen bu kahramanların maceralarını “The Fantastic Four: First Steps/Fantastik Dörtlü: Birinci Adımlar” ile baştan ele alıyor. Sonuç, öncüllerinden açık orta âlâ.
Filmin ismindeki ‘ilk adımlar’ hem öyküyü sıfırdan başlatmayı hem de ‘bebek’ temasını simgeliyor. Reed Richards/Mr Fantastic, Sue Storm/Invisible Woman, Johnny Storm/Human Torch ve Ben Grimm/The Thing uzayda maruz kaldıkları kazadan sonra DNA’ları değişmiş ve harika güçler kazanmış astronotlar. Reed ve Sue, bir bebek bekliyorlar. Fakat dünya yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalınca dört kahraman kolları sıvıyor.
Matt Shakman’ın yönettiği, senaryosunu Josh Friedman, Eric Pearson, Jeff Kaplan ve Ian Springer’ın yazdığı sinemanın ana sıkıntısı ‘aile olmak’. Bu, müstakbel anne-baba Reed ve Sue ile başlayıp Fantastik Dörtlü ile genişleyip tüm ülkeyi ve tüm dünyayı kapsıyor. Yani hem kan bağını hem de birlik olmayı yüceltiyor. Aile konusunda asıl yükü üstlenen annelik gücü oluyor. Grubun tek bayan üyesi Sue’nun bebeğini korumak için verdiği gayret ve Gümüş Sörfçü’nün fedakârlığı, sinemanın duygusal tarafını kuvvetlendiriyor.
Bugüne vurgu yok
Senaristlerin elinde çok hoş ilerlenecek bir damar var aslında. Galactus, dünyayı yok etmemek koşuluyla Reed ve Sue’nun bebeğini istiyor. Bu teklifi reddeden çift, dünyaya döndüklerinde reaksiyonla karşılaşıyor ve bir bebeğin hayatını tüm insanlığın hayatından üstün tuttukları için bencillikle suçlanıyorlar. Bilhassa bir muhteşem kahraman sineması için çok derin bir konu. Lakin senaristler ‘hafif’ kalmayı tercih ederek sinemanın istikametini vicdani hesaplaşma yerine kahramanlık klişesine çevirmişler.
DC’nin “Superman”de yaptığı politik dokunuşların ve tenkitlerin hiçbiri yok Marvel’cılarda. Yahudi cemaatini, üstün kahraman Ben Grimm’in kısa bir sahnesinde göstermişler. Onun dışında olumlu ya da olumsuz bugüne dair hiçbir aktüel vurgu yapılmamış. Sinemanın buram buram ‘60’lar kokan atmosferi ise sahiden şahane. Harika kahraman efektlerinden daha çok, devir sineması atmosferi etkiliyor açıkçası. Periyot olarak, çizgi kahramanların birinci sefer okurla buluştuğu ‘60’ların seçilmesi de Stan Lee ve Jack Kirby’ye hürmet duruşu olmalı.
Nostaljik ve sempatik bağ
Filmin animasyonlarla kurduğu bağ da nostaljik ve sempatik. Robot H.E.R.B.I.E ile Vol-i ortasındaki benzerlik, “Jetgiller” ve “İnanılmaz Aile”yi anımsatan sahneler, “Fantastik Dörtlü: Birinci Adımlar”ı izlemenin keyfini artırıyor. Evet, siyasi iletileri ve kaygısı yok ancak sinema, öncüllerinin tersine zevkle izlenen bir başlangıç yapıyor kendi külliyatına.
Oyuncu takımı da sinemanın büyük avantajı olağan ki. Bağımsız üretimlerden stüdyo sinemalarına ve nihayetinde de harika kahraman sinemasına geçen Pedro Pascal, mütevazı lakin güçlü baba rolünde hiç yadırganmıyor. “Görevimiz Tehlike”den sonra tekrar aksiyondan aksiyona koşan Vanessa Kirby de rolüne çok yakışmış. Joseph Quinn ise alevler içindeki performansıyla öne çıkmayı başarmış. Bakalım devam sineması, bu olumlu havayı sürdürebilecek mi?
