‘Beni sevdiğini söylediğini hatırlıyor musun?’

Efnan Atmaca  – Ortak noktası alkol bağımlılığı olan bir erkek ve bir bayan ‘temizlenmeye’ tam karar vermişken son bir kadeh için, ilaç niyetine olsun diye kandırıyorlar birbirlerini. O son kadeh bir türlü son olmuyor. Ve hatırlayamıyorlar en son kadehi ne vakit kaldırdıklarını. Joe White’ın kaleminden çıkan “Karanlık Şarkılar” isimli oyun romantik bir trajedi. Usta kalem Melisa Kesmez’in Türkçeye çevirdiği, Tuğrul Tülek’in direktörlüğünü üstlendiği oyunda Derya Artemel ve Orçun Soytürk rol alıyorlar.

Travmalara sığınmak 

Tiyatro Garlik’in birinci imali olan oyun alkolizmle uğraş eden bir çiftin hem birbirleriyle hem bağımlılıkla hem de kendi iç dünyalarıyla hengamesini mevzu alıyor. Soğuk ve gerçekçi olduğu kadar şefkatli ve esprili bir oyun “Karanlık Şarkılar”. Kahramanlara alkolden uzak durmayarak kendilerini bile isteye yok ettikleri için kızarken ortalarındaki tutkuya, birbirlerine olan inançlarına ve aslında hayat karşısında güç sandıkları zayıflıklarına üzülüyorsunuz. Eğlenmek ismine unuttuklarına iç çekiyorsunuz. Kalkıp onlara yardım etmek istiyorsunuz. 

Erkek karakter bir fotoğraf öğrencisi, yetenekli bir ressam adayı. Bayan ise şair. İkisinin de çocukluktan gelen travmaları var. Hani yanlışlarını örtmeyi kolaylaştıran, kendilerini haklı görmelerini, kandırmalarını sağlayan travmalar. Birlikteyken çok eğleniyorlar. Lakin eğlendiklerini hatırlamıyorlar. Hafızaları onlara oyun oynuyor. Alkolün yanına bir de birbirlerine olan bağımlılıkları ekleniyor. Bağımlılıkların insanı nereye götüreceğine dair gerçekçi bir perspektif çizen “Karanlık Şarkılar” jilet üzere keskin diyaloglarıyla seyirciyi his durumları ortasında engebeli bir seyahate çıkarıyor. Elbette bu seyahatte en güç iş Artemel ile Soytürk’e düşüyor. Zira sahnede ânında ruh hâllerini değiştirmeleri gerekiyor. İki oyuncu da rollerinin hakkını veriyor. Öfke ile şefkat ortasını bir saniyede geçiyorlar. “Karanlık Şarkılar”, acı, sanat, bağımlılık üzerine bir oyun. Tesir altındayken birini sahiden tanıyıp tanıyamayacağınız hakkındaki fikirleri sertçe ortaya atıp herkesi uzun bir sorgulamaya davet ediyor. Aşk, bağımlılık ve hafıza üzerine şefkatli ve gözü kara bir kıssa anlatıyor.