Kentin ritmi

Melisa Vardal – Sokak müzisyenliği, kentlerin ayrılmaz bir modülü. Kimi vakit bir vapurun güvertesinde hüzünlü bir melodi, kimi vakit bir metro istasyonunda coşkulu bir ritim… Kamusal alanlarda yankılanan notalar, hayatın koşturmacası içinde bir an durup nefes almamızı sağlıyor, hislerimize tercüman oluyor. Bu rengârenk dünyanın hem avantajları hem de kendine has zorlukları var. Biz de İstanbul’un kalabalık caddelerinde, vapurlarında, metrosunda notalarıyla hayatlarımıza dokunan müzisyenlere mikrofonu uzattık; onlar da, kamusal alanda müzik yapmanın ne manaya geldiğini, beşerlerle nasıl bir bağ kurduklarını ve bu mesleğin zorluklarını anlattı.

Serhat Güngör: “İş mahallî yönetimlerde”

Kamusal alanda müzik yapmak bir kültür.  Biz de bu kültürün bir modülü olarak ve halkla iç içe müzik yaparak yalnızca ruhlarına değil göz teması kurduğun insanların hislerine da dokunmuş oluyoruz. Örneğin duygulanan birisinin sonrasında gelip öyküsünü anlatması ya da tebrik etmesi yalnızca sanatsal açıdan değil insani açıdan da kıymetli bir an. Kamusal alanda müzik yapmanın görünürlüğüne ayrıyeten değinecek olursak burada iş biraz lokal idarelere düşüyor. İstanbul bazında düşünürsek de birtakım semtlerde sanatın yaygın olması birtakım semtlerde de daha kısıtlı olması resmi tatillerde (bayramlar vs) kendisini gösteriyor. Daha kırsaldan gelen insanların biz müzik yapmaya hazırlanırken yaşadıkları heyecanı görünce “evet bu beşerler elde olmayan sebeplerden dolayı sanattan uzak kalıyorlar” diyorum kendi kendime. Sanatın toplumdan uzak olması da halkın değil halka inmeyi başaramayanların ve sanatla buluşturamayanların hatası.

Gurur Can Köçek: “Müzik insanları düzgünleştirir, bizi görmezden gelmeyin”

İstanbul’da müzisyenlik, hele yalnızca müzikle geçinmek sıkıntı. Marmaray, metro ve vapurlarda çalan biri olarak şunu söyleyebilirim: Yas haberlerinden birinci etkilenen müzik olur. Sarsıntıda, terör akınında, siyasi olaylarda müzik durur. Halbuki biz insanları birleştirmek için çalarız. Kısım sonu canavarı memleketimizde tansiyonun gerginliğini müzik alır, asabiyeti müzik dinginleştirir. İnsanları müzik düzgünleştirir. Bazen çalarken para kazanmaktan çok insanları gülümsetmek, tıpkı şarkıyı söylemek en büyük mutluluğumuz. Ne olursa olsun bizi görmezden gelmeyin, hor görmeyin. Kulak verin ve güzelleşin. Şayet müzikten rahatsız olduysanız biraz dişinizi sıkın zira toplu taşımayı değiştirmek üzeresiniz. Biz müzik yapabileceğimiz size, siz de kaliteli müzik dinleyebileceğiniz bize muhtaçsınız. Sevgiyle, müzikle güzelleşelim. Bize kulak verin.

İzhar: “Gelecek derdine karşın tutkuyla”

Bir müzisyen yaptığı müzik sonrasında reaksiyon almak ister. Kamusal bir alanda yaptığınız müzikte beşerlerle aranızdaki bütün ‘resmiyet’ duvarları ortadan kalkar. Biz de metroda yaptığımız müzikler vesilesiyle insanların olumlu reaksiyonlarına samimi bir ortamda direkt olarak şahit oluyoruz. Kimsenin kimseyi dinlemek ‘zorunda’ olmadığı bir ortamda insanların durup bizi dinlemeleri mütevazı da olsa güzel bir şeyler yaptığımız inancını pekiştiriyor. Saatler boyunca binlerce beşere müziğimizle hitap etmeye çalışıyoruz ve bu da bizi müzikal olarak önemli manada geliştiriyor. En büyük meselelerden biri takviyesiz müziği sırtlamak, grupça yapanlar için daha sıkıntı. Oburu ise geleceği öngörememe sorunu. Bugün gereksinimlerimizi metro müziğiyle karşılıyoruz lakin olumsuz olaylarda birinci etkilenen müzik oluyor. Gelecek korkusuna karşın müziğimizi tutkuyla yapmaya devam ediyoruz.

Pelin Çelik: “Bu özgürlüğün bedelini bilmeliyiz”

Sokak müziği, müzisyenlerin en büyük gücü; zira sokak, dinleyiciyle aracısız buluşma yeri. Zira orada çalmak için bilet satışı yahut takipçi sayısı gerekmiyor. Zorlukları olsa da hoşluklarla iç içe. Kent koşturmacasında kimisi dönüp bakmadan geçip giderken, kimisi de durur, dinler, hatta tahminen dans eder. Tutkuyla yaptığımız bu işte görülmek, müziğimizi duyurmak istiyoruz. Şöhret hayalimiz olsa da, bir gün o noktaya gelirsek, Şaşkınbakkal kıyıdaki ve Kadıköy-Beşiktaş çizgisindeki o ‘şapkalı/gitarlı kız’ı özleyeceğimden eminim. Maddi dertlere karşın, sokaklarda ve vapurlarda özgürce müzik söyleyebildiğimiz bu günlerin bedelini bilmek dileğiyle…