27 yıl hiç konuttan çıkmadı: Annem öldükten sonra değişik bir dünyayla tanıştım

Hacere Korkmaz, Rize’de 13 yaşındayken damdan düştü. Omuriliğinde hasar oluşan Korkmaz, tekerlekli sandalyeye mahkum oldu. İmkansızlıklar nedeniyle tedavisi aksayan Korkmaz, 27 yıl meskenden çıkmadı. Geçen müddette rahatsızlıkları artan ve tedavi için hastane araştıran Korkmaz, 2014’te Ankara’daki Gaziler FTR ile tanıştı. Korkmaz, burada gördüğü tedaviyle koltuk değnekleriyle ayağa kalkıp, kısa aralıkta yine yürümeye başladı.

Korkmaz, 2017 yılında tıpkı hastanede istişare ünitesinde işe başlarken, birebir vakitte dışarıdan ortaokul ve lise eğitimini tamamladı. 2019 yılında da engelli şoför dokümanı alan Korkmaz, tekrar hayata bağlandı.

’27 YIL DÖRT DUVAR ORTASINDA YAŞADIM’

Hacere Korkmaz, geçirdiği kazadan sonra o devrin kaidelerinde ameliyat olduğunu, lakin sonrasında ailesinin hiç denetime götürmediğini söyledi. Korkmaz, “Çünkü etrafımda, ailemde bu mevzuda şuurlu kimse yoktu. ‘Beli kırıldı, geçti’ formunda bakıldı. Hekimler denetime çağırmasına karşın ailem gerek görmedi. Bu formda 27 yıl dört duvar ortasında yaşadım. 2014’e kadar bu türlü sürdü. Annem öldükten sonra kendimce farklı bir dünyayla tanıştım. Tedavim için deva ararken çok kireçlenme sonucu ağrılarla yüzleşmeye başladım. O periyotta yolum o zamanki ismi ile GATA ile kesişti. Gaziler FTR’de 2014’te muayene oldum, yatış için sıraya girdim. Hastanede salonlarda tedavi aldım. O periyot yerde sürünüyordum, sonrasında koltuk değnekleriyle ayağa kalktım. Kısa aralara yürüyebiliyorum” dedi.

‘BURADA TEKRAR DOĞMUŞ ÜZERE HİSETTİM’

Tedavi ile hayata tutunduğunu anlatan Korkmaz, “Gaziler FTR’de, 2017 yılında engelli takımından işe girdim. Burada işe başlayabilmek benim için mucize üzere bir şeydi. İdarenin dayanağıyla danışma-yönlendirme kısmında çalışmaya başladım. Başlangıçta müracaatta misyon yaptım, sonra evrak işleriyle ilgilenmeye başladım. Taburcu süreçleri, arşiv teslimleri üzere vazifelerim oldu. Hasta ve hasta yakınlarıyla irtibatım daima güçlüydü. Onlardan çok hoş geri dönüşler aldım. Burası benim üzere engelliler için muazzam bir yer. Burada kendimi hiç engelli hissetmiyorum. Gazilerle birlikte olmak benim için başka bir mana taşıyor. Bir sivil olarak onların manevi pahasını çok güzel biliyorum. Zira onlar sayesinde yapılan bu yerde bir sivil olarak ben de nasiplendim. Hastanedeki sıhhat çalışanlarının yaklaşımı benim için çok değerliydi. Burada kendimi yine doğmuş üzere hissettim. Onların empatisi, yaklaşımı ve takviyesi sayesinde tedavi ve rehabilitasyon sürecim çok daha güçlü geçti. Onlara her vakit ‘kanatsız meleklerim’ diyorum” diye konuştu.

‘EN BÜYÜK MUCİZE EĞİTİM OLDU’

Korkmaz, aldığı tedaviyle düzgünleştiğini anlatarak, “Günlük hayatımda konut gereksinimlerimi, yemek, paklık üzere her şeyi tek başıma yapabiliyorum. Koltuk değnekleriyle transferlerimi yapıyorum. Buranın hayatıma kattığı en büyük mucize eğitim oldu. İlkokul mezunuydum. Burada ortaokulu, liseyi dışarıdan bitirdim. Üniversiteye heves ettim ancak önceliklerim farklıydı. Ehliyet almak istedim. 2019’da ehliyetimi aldım, 2023’te otomobilimi aldım. Artık otomobilimle bağımsız halde dolaşabiliyorum. Geleceğe yönelik olarak kurallar uygun olursa gezip görmek istiyorum. Süratli tren seyahati ya da engelliye uygun cinsler ilgimi çekiyor. Hobilerim ortasında örgü, bileklik üretimi, filografi var. El işi konusunda birçok şeyi yapabiliyorum. Yaptıklarımı satmak için değil, keyif almak için yapıyorum” dedi. (DHA)