17 Ağustos’un acısı dinmedi! Nail Erdinç, 26 yıldır enkazda kaybettiği oğlunu anıyor
17 Ağustos 1999’da saat 03.02’de meydana gelen, merkez üssü Kocaeli’nin Gölcük ilçesi, büyüklüğü 7,4 olan, Kocaeli, Yalova, Sakarya, İstanbul ve Düzce’de yıkım yaratan Marmara Depremi’nde yakınlarını kaybeden ailelerin acıları tazeliğini koruyor.
ARADAN GEÇEN YILLAR SARSINTIDA YİTİRDİĞİ OĞLUNA HASRETİNİ ARTIRIYOR
O yıllarda Bolu’nun ilçesi olan Düzce merkeze bağlı Köprübaşı Ömerfendi köyünde seyyar dondurmacılık yapan 64 yaşındaki Nail Erdinç, sarsıntıya eşi ve 3 çocuğuyla yaşadığı 4 katlı müstakil aile apartmanında yakalandı.
Sarsıntının tesiriyle altında dondurma imalathanesinin yer aldığı bina büsbütün yıkıldı. Sarsıntıda, en büyük oğlu 16 yaşındaki Ramazan Erdinç’i kaybeden baba Erdinç, eşi, kızı ve başka oğluyla yakınları ve etraftakilerin yardımıyla enkazdan saatler sonra yaralı çıkarıldı.
“BEN CANIMI DEĞİL CANANIMI, EŞİMİ VE ÇOCUKLARIMI DÜŞÜNDÜM”
Erdinç, AA muhabirine, binanın 3. katına zelzeleden 3,5 ay evvel taşındıklarını, o gece öteki aile üyeleri şimdi yerleşmediği için apartmanda kendilerinden öbür kişinin kalmadığını söyledi.
O gece yaşadıklarını anlatan Erdinç, şöyle devam etti:
“O gece dayanılmaz bir hava sıcaklığı vardı, camlar ve kapılar açıktı. Olağan rutin yaşantımız, akşam yattık. Saat 03.00 üzere küçük oğlumun ağlamasıyla uyandık. Bu niçin ağlıyor derken gümleme sesiyle bir arada 3 saniyede yerle bir olduk. Doğal ben fazla bir şey hatırlayamıyorum zira enkazdaydık. Biz çıkmadık, bizi çıkardılar. Hastaneye götürdüler lakin yavrularım nerede diye düşünüyordum. Ben canımı değil cananımı, eşimi ve çocuklarımı düşündüm. Kimi arkadaşlar gelmiş kepçelerle lakin devamlı da artçılar olduğu için fazla yanaşamamışlar. Altta 4 tane var her an patlar yanabilir diye düşünmüşler. Kardeşim jeneratörü çalıştırmış. Jeneratörün sesinden bağırmalarımızı duyamamış. Sabah olunca bizi çıkarmışlar. Üzerimizde duvar varmış onu kıra kıra bizi çıkarmışlar.”
“OĞLUMUN YATTIĞI MEZARLIK KONUTUMUZUN KARŞISINDA”
Erdinç, sarsıntıda büyük oğlunu kaybettiğini öğrenince dünyasının başına yıkıldığını lisana getirerek, “Yerle bir olduk, gözümüzü açtığımızda, meskenimiz, 4 otomobil, imalathane her şeyimizi kaybettik. Hepsinden öte evlat acısını Allah düşmanıma vermesin. Benim acım daha farklı, yuvam yıkılarak acıyı yaşadım.” dedi.
Zamanın hiçbir şeyi unutturmadığını anlatan Erdinç, şunları kaydetti:
“Oğlumun yattığı mezarlık konutumuzun karşısında aslında. Bu ortadan geçen mühlet daha çok hasretini artırıyor. Akranlarına bakıyorsun 43, 44 yaşına gelmişler. ‘Benim oğlum da yaşasaydı bu türlü mi olacaktı’ diye düşünüyor insan. Benim arkadaşlarım torunlarını askere gönderdi. Ben de işte oğlumu bu türlü görünce içim yanıyor, parçalanıyor lakin ne yapayım. Hesaptaki değil nasipteki oluyor. Allah kullarını imtihana sokar kimisini malından kimisini de canından eksilterek. Biz de imtihana tutulduk, Allah şefaatinden bizi yoksun eylemesin inşallah.”
